Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

ΧΙΚ ΧΙΚ Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ


Καλησπέρα πουλάκια μου. Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός , αναφέρεται στο θέμα μας που είναι ο Διόνυσος, για να ευθυμήσουμε λιγάκι. Εντάξει δεν έχει να κάνει με φυτά , αλλά το αμπέλι και τα προϊόντα του ήταν η αδυναμία του.
Επειδή ήταν πολύ αγαπητός θεός, πολλές πόλεις διεκδίκησαν την καταγωή του. Τελικά μάλλον γεννήθηκε στη Θήβα, γιος του Δία [ ανάμεσα στους πολλούς] και της Σεμέλης.
Ήταν όμορφη η Σεμέλη κι η Ήρα δεν μπορούσε να το καταπιεί εύκολα. Πήρε τη μορφή της παραμάνας της και την έπεισε να ζητήσει από το Δία να παρουσιαστεί μπροστά της με πλήρη εξάρτυση και αξεσουάρ: άρμα, αστραπές , κεραυνούς κλπ. Τι να κάνει ο Δίας το είχε υποσχεθεί και τόκανε. Μάλλον κάποιος κεραυνός του ξέφυγε και την χτύπησε κατακέφαλα, πήρε φωτιά και το παλάτι οπότε ο Δίας όταν την είδε νεκρή πήρε το παιδί [ μη μου ζητάτε λεπτομέρειες] κι επειδή ήταν εξαμηνήτικο και δεν υπήρχε θερμοκοιτίδα το έβαλε μέσα στο μπούτι του μέχρι να φτάσει τους 9 μήνες.
Πράγματι στους 9 μήνες ξαναγεννήθηκε ο Διόνυσος από τον πατέρα του , ο οποίος τον παρέδωσε αμέσως στον Ερμή [ που έκανε όλες τις χαμαλοδουλειές] να πάει να το κρύψει γιατί με την Ήρα για σύζυγο η τύχη του μάλλον ήταν δυσοίωνη.
Ο Ερμής το πήγε στην αδερφή της Σεμέλης την Ινώ και στον άντρας της τον Αθάμα που έμεναν στον Ορχομενό. Η Ήρα όμως που είχε παντού τους δικούς της καλοθελητές το έμαθε και τιμώρησε την οικογένεια , δηλαδή τι την τιμώρησε τους καθάρισε βιολογικά όλους. Ο Ερμής που έλεγχε την κατάσταση πήρε το Διόνυσο και τον πήγε στις Υάδες για να τον μεγαλώσουν.
Μεγάλωνε ο Διόνυσος στο δάσος μέσα στις φωνές, τα τραγούδια και στους χορούς των Νυμφών. Σε λίγα χρόνια αυτός έσερνε το χορό τυλίγοντας το κεφάλι του με κλαδιά κισσού και δάφνης και πίσω του ακολουθούσε ένα ολόκληρο λεφούσι από Νύμφες, Σειληνούς και Μαινάδες.
Κάποτε σ' ένα από τα ταξίδια του τον αιχμαλώτισαν κάποιοι πειρατές και θέλησαν να τον αλυσοδέσουν. Κάθε φορά όμως ο Διόνυσος έσπαγε τις αλυσίδες και τους κορόιδευε. Ο τιμονιέρης βλέποντας αυτό το παράξενο φαινόμενο κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για ένα απλό θνητό, αλλά πού να τους μεταπείσει.
Ε κάποια στιγμή ο Διόνυσος βαρέθηκε και μια τεράστια κληματαριά άρχισε ν' απλώνεται στα κατάρτια του πλοίου, ενώ από παντού έρεε κόκκινο ευωδιαστό κρασί. Μέθυσαν οι ναύτες κι άρχισαν να πηδούν στη θάλασσα... παίρνοντας τη μορφή του δελφινιού. Μόνο ο τιμονιέρης τη γλίτωσε που είχε κρατήσει μια πισινή ...
Για το αμπέλι και το κρασί θα τα πούμε στο επόμενο χικ
Καληνύχτα κι άσπρο πάτο

2 σχόλια:

  1. Ασπρο πάτο λοιπόν!!
    Αν και μες τα χικ είμαστε, το μάθημα το κατάλαβα όλο, πότε θα εξεταστώ επιτέλους να αποδείξω τι διαβαστερή είμαι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κάπου εδώ είχα μείνει!!!
    Πάω στο επόμενο!
    Μα πως τα λες όμως ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Διαβάσαμε σήμερα;