ΦΤΙΑΞΤΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ 2

Α! καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλες τις μαμάδες που γιορτάζουν. Καλά δε γιορτάζουν μόνο σήμερα , αλλά κάθε μέρα , αφού το θαύμα της ζωής είναι διαχρονικό.
Διαβάζοντας τις αναρτήσεις άλλων blogs σκεφτόμουνα τη δική μου πορεία σ' αυτό που λέμε μητρότητα. Τό'χω πει πολλές φορές δε γεννιόμαστε μαθημένοι για γονείς. Πολλοί από μας παραμένουμε αιώνια παιδιά που θέλουν προστασία και σιγουριά από τους άλλους κι όταν έρχεται εκείνη η στιγμή που πρέπει να αντιστραφούν οι ρόλοι δεν ξέρουμε τι ακριβώς να κάνουμε.
Έτσι κι εγώ , δεν ήξερα κι ούτε ακόμα ξέρω τι ακριβώς είναι το σωστό. Δίνω συμβουλές και επιπλήττω ενώ στην πραγματικότητα έκανα και κάνω τα ίδια, να μην πω ότι έκανα και χειρότερα...
Πότε άκουγα εγώ τη μάνα μου; ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΈ. Γι' αυτό το ρόλο είχα την αδερφή μου που όντας αρκετά χρόνια μικρότερη και με πιο λίγες αντιστάσεις υπέμενε και υπομένει στωικά παραξενιές και χειραγωγήσεις. Θέμα χαρακτήρα μάλλον, αν και δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου, πιστεύω όμως ότι σε κάποια πράγματα ίσως θα έπρεπε να μην ήμουν τόσο απόλυτη και παρορμητική.
Λοιπόν στο θέμα μας τώρα [ έτσι χάνω χρόνο στη τάξη και αναφωνώ "Αμάν η ώρα πήγε 9 κι έχουμε μείνει πίσω". Μεταξύ μας πιστεύω ότι η συζήτηση με τα παιδιά είναι πιο ωφέλιμη από την κλίση ουσιαστικών ή τη χρονική αντικατάσταση }
Επειδή πρόσφατα μια μαθήτριά μου είχε γεμάτο το χέρι με βραχιολάκια καοτσούκ κι οι υπόλοιποι της έλεγαν ότι είναι ανθυγιεινά επειδή είναι φτιαγμένα με πετρέλαιο, είπα να φτιάξουμε κοσμηματάκια με υλικά πιο φιλικά στο περιβάλλον, σας έχω δυο ιδέες. Η μία νομίζω είναι από το μουσείο Μπενάκη , νομίζω, κολλιέ από σπάγκο και χάντρες από πολυμερικό πηλό [ να μη σας πω πόσο έκανε] και η δεύτερη βραχιόλι με βαμβακερό κορδόνι και κούμπωμα ότι έχετε εσείς στο σπίτι, φτάνει να περνάει από μέσα το κορδόνι μερικές φορές.
Τώρα που αξιοποιώ τα tutorials, καλά οι αναρτήσεις είναι καταιγιστικές!
Άντε να το δοκιμάσουμε κι αυτό.
Καλό μεσημέρι