ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Καλησπέρα . Τι θα λέγατε  να βρισκόμαστε και να φτιάχναμε πραγματάκια; Ένα φιλόξενο καφέ υπάρχει. Περιμένω συμμετοχές για  να το κανονίσω.

Καλησπέρα. Με χάσατε ,αλλά δεν μπορώ να γράψω κανονικά, βγαίνει αυτό το μακρυνάρι και μπορώ να το φτιάξω. Ας μου πει κάποιος πως γίνεται. Εις αναμονή βοήθειας...

ΒΡΑΒΕΙΑ ...

Καλησπέρα. Τι έγινε πάλι άλλαξε η σύνθεση ανάρτησης; Αχ πάλι θα δυσκολευτώ να τα μάθω! Μπλοκάρω μερικές φορές όταν αναγκάζομαι να κάνω κάτι διαφορετικό από το σύνηθες. Της ηλικίας παιδί μου τι να πεις; Πάλι καλά που έχουμε πάει και σε κάποια σεμινάρια νέων τεχνολογιών [ σεμινάρια τρόπος του λέγειν!]. Λοιπόν πήρα και 2 βραβεία [ αυτά είναι] ένα από τη Μαμά Κουκουβάγια Βέρα κι ένα από τη mia mama sta xena.
Κορίτσια σας ευχαριστώ και τις δύο. Τώρα πώς θα τα βάλω εκεί δίπλα θα το παλέψω.
 Πρέπει λοιπόν να γράψω 7 πράγματα για μένα
 1. Γεννήθηκα κοκκινομάλα μεγαλώνοντας έγινα καστανή και τώρα πια είμαι και πάλι στις αποχρώσεις του κόκκινου [ μερικές φορές χωρίς μεγάλη επιτυχία]
 2.Ήμουν αρκετά ψηλή για την εποχή μου [ 1,77 έλεγε η πρώτη ταυτότητα, στη δεύτερη σα να μάζεψα] κι αυτό με στενοχωρούσε κι αισθανόμουν άβολα στα 14 μου.
 3. Δε φοράω ποτέ τακούνια εκτός από γάμους, βαφτίσεις κλπ κι αυτό μετά από πολλή προσπάθεια και κόπο. Επίσης μου αρέσουν τα vintage φορέματα του 50, αλλά δε βρίσκω . Και να βρω θα μου πείτε οι τιμές είναι απαγορευτικές
 4. Είμαι παρορμητική και όταν κάτι μου αρέσει πέφτω με τα μούτρα. Ιδέες, κατασκευές , φίλοι[ εδώ πέφτω και κάτω από τις λάθος επιλογές που έχω κάνει κατά καιρούς, αλλά... σηκώνομαι]
 5. έχω πάντα πολλές ιδέες στο μυαλό μου, αλλά θέλω να τις υλοποιούν οι άλλοι, γι' αυτό και ψάχνω πάντα για ένα "δεξί χέρι" άντε και αριστερό
 6. Θυμώνω πολύ εύκολα και βγαίνω εκτός εαυτού. Το ίδιο εύκολα μου περνάει
. 7. Μου αρέσει να προσφέρω στους γύρω μου την αίσθηση της ασφάλειας και το ίδιο θέλω να κάνουν κι οι άλλοι για μένα, πράγμα σπάνιο και δύσκολο.
 Λοιπόν μετά τη μίνι-εξομολόγηση πρέπει να δώσω κι εγώ το βραβείο σε άλλους 7. Μετά από ώριμη σκέψη αυτοί είναι:
 1. Στην Cουλα και στα cουlά της
 2. Στην Κατερίνα Handmade with love
 3. Στη Βέρα Owl Mammy
 4. Στο Στραβάδι
5. Στο Γκρινιάρικο Μαρούλι
 6. Στη Μάγισσα Κίρκη και τα γουρούνια της
7. Στον Ντελίριουμ Τρεμένς
Οι κανόνες που πάντα ακολουθούν ένα blogo-award είναι: 1. Προσθέτουμε το βραβείο στο ιστολόγιο μας. (τσεκ!) 2. Ευχαριστούμε το πρόσωπο που μας το χάρισε. (τσεκ!) 3. Αναφέρουμε 7 πράγματα σχετικά με τον εαυτό μας. (Χμμ...) 4. Αναφέρουμε τους κανόνες. (just ..τσεκ!) 5. Χαρίζουμε το βραβείο σε ακόμα επτά ιστολόγια της επιλογής μας. (Δύσκολο & εύκολο μαζί!) 6. Ενημερώνουμε τα ιστολόγια με ένα σχόλιο για να μπορέσουν να το παραλάβουν.

Άντε τώρα να τους κοινοποιήσω . Α δυσκόλεψαν τα πράγματα και δε βρίσκω και τα ιστολόγια που παρακολουθώ. Φέρτε πίσω τον παλιό blogger
. Φιλιά

ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Καλησπέρα. Τι μ' έχει πιάσει δεν μπορώ να καταλάβω. Μετά το μεσημεριανό φαγητό , πέφτω , κοιμάμαι και ... ξεραίνομαι. Δεν ακούω , δε βλέπω, δε μιλάω μέχρι τις 7 που αρχίζει και πέφτει ο ήλιος. Μετά αφού ξυπνήσω και πιω μια γερή δόση καφέ δε λέει να κλείσει το ματάκι μου . Σε κάτι έχω μεταλλαχτεί σίγουρα κι επειδή τρώω σκόρδο, αποκλείεται να'μαι βαμπίρ, άρα είμαι κάτι σε κουκουβάγια. Τι σίριαλ αστυνομικό έχω δει δεν περιγράφεται!
Μεταξύ μας ψιλοκατάθλιψη έχω πάθει, αλλά το αποσιωπώ. Άλλωστε δεν είμαι οπαδός των χημικών συσκευασμάτων, άντε καμιά μπίρα που φέρνει ύπνο και κάνει καλό κι όλας. Μην ξεχνάτε ότι οι Αιγύπτιοι έδιναν στους εργάτες των πυραμίδων μπίρα για να δυναμώσουν. Το πώς βγήκαν κανονικά σώματα οι πυραμίδες με τόση μπίρα απορώ!
Λοιπόν όλο αυτό είναι εισαγωγή για να μιλήσουμε για τις κουκουβάγιες. Παρεξηγημένα πτηνά είναι αλήθεια. Το επιστημονικό και αρχαίο όνομα είναι γλαυξ. Το ουσιαστικό παράγεται από το ρήμα γλαύσσω που σημαίνει λάμπω. Δηλαδή η κουκουβάγια είχε το χαϊδευτικό λαμπερή. Έλαμπε λέει το βλέμμα της, γι' αυτό και η θεά Αθηνά που ήταν γενικά ξύπνια τη διάλεξε σαν το σήμα κατατεθέν της. Αυτό το μάτι το σπινθηροβόλο όμως έχει βολβό που δεν μπορεί να μετακινηθεί, αλλά κανένα πρόβλημα , η κουκουβάγια μπορεί να μετακινήσει ολόκληρο το κεφάλι κι έτσι έχει πανοραμική θέα.
Έχει επίσης και πολύ κοφτερά νύχια. Φιλέτο σου λέει το κάνει το ποντίκι ή τη σαύρα. Βέβαια ότι τρώει το τρώει ολόκληρο και μετά ότι δεν μπορεί να χωνέψει το κάνει στο στομάχι της μπαλίτσες και το φτύνει κανονικά.
Οι Ινδιάνοι λένε ότι όταν ο Δημιουργός έφτιαχνε τα ζώα αποφάσισε να τα ρωτήσει τα χαρακτηριστικά που ήθελε το καθένα. Η κουκουβάγια περίμενε σ' ένα κλαδί να της δώσει μορφή και παρατηρούσε τη δημιουργία των άλλων πλασμάτων. " Θέλω μακρύ λαιμό σαν του κύκνου,λοφίο σαν του ερωδιού, φτερά σαν του τσαλαπετεινού' , σκεφτόταν. Ο Δημιουργός την παρατήρησε την ώρα που δημιουργούσε τα μακριά πίσω πόδια ενός κουνελιού. "Γύρνα από την άλλη μεριά " της είπε "απαγορεύεται να βλέπεις"
Η κουκουβάγια όμως δεν υπάκουσε κι αφού της τόπε κάμποσες φορές , τη βούτηξε από το λαιμό και τον έβαλε μέσα στο σώμα της, την ταρακούνησε τόσο που τρόμαξε και μεγάλωσαν τα μάτια της , της τράβηξε τ' αυτιά τόσο που εξέχουν από το κεφάλι της και της άλειψε τα φτερά με λάσπη τόσο που έγιναν γκρι. Αυτό ήταν η τιμωρία για την ανυπακοή της. Όσο για το κουνέλι, τρόμαξε τόσο με την τιμωρία της κουκουβάγιας που ξέφυγε από τα χέρια του έχοντας μόνο τα πίσω πόδια του μεγάλα και μ' ένα μόνιμο φόβο που το κάνει να τρέμει στον παραμικρό θόρυβο.
Λέτε να'γινε έτσι;
Σας φιλώ
Καληνύχτα
υγ παραθέτω μόμπιλε με κουκουβάγιες [ το μαρούλι έχει απορίες ]

ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

Καλή σχολική χρονιά σε όλους.Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Σήμερα είδα στα μάτια των γονιών ένα αλάφρωμα. Κι εγώ ένιωσα ανάλαφρη με την επιλογή μου να ξαναπάρω την περσινή μου τάξη. Δικαιώθηκα γιατί δεν έχω να δώσω εξετάσεις σε κανέναν , θα είμαι αυτά κι εγώ κι αν καταφέρω να τους προσφέρω κάτι διαφορετικό θα γευτούμε τη χαρά της επιτυχίας μαζί. Αν πάλι δεν το πετύχουμε τουλάχιστον θάχουμε προσπαθήσει, γιατί εκεί είναι η ουσία .
Αποστασιοποιούμαι σταδιακά από ανθρώπους και καταστάσεις που με στενοχωρούν και με αγχώνουν και καταλαβαίνω ότι η αξία και η προσοχή πρέπει να δίνεται μόνο σε όσους την αξίζουν πραγματικά κι όχι αφειδώς και χωρίς κανόνες. Την εκτίμηση δεν την κερδίζεις έτσι,παλιό και δοκιμασμένο.
Ευτυχώς ξανάρχισα να βολτάρω και να ψάχνω ευκαιριούλες, άσχετα αν δεν τις αγοράζω. Μόνο που σήμερα ανεβαίνοντας τη σκάλα του μετρό στην Κοραή κουτρουβαλιάστηκα. Να'ναι της ηλικίας; Μπα δε νομίζω. Ξαπλώθηκα λοιπόν στα σκαλιά κι έτρεχαν να με μαζεύουνε. Εντάξει εγώ κυρία. Δε χτύπησα λέω , αλλά μετά από δέκα βήματα το γόνατο ήταν τούμπανο και δεν μπορώ να το λυγίσω. όχι τίποτα άλλο, αλλά αύριο έχω δουλειές στην τάξη,παίρνω την προίκα μου από τη μια αίθουσα και την πάω στην άλλη. Σάντζαλα , μάντζαλα ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς ... Το φουρνάκι μου που ψήνουμε πηλό, την πολυθρόνα με τα ροδάκια που έφερα από το σπίτι μου [ έχουμε κι ένα πρεστίζ], χαρτόνια, τα μόμπιλέ μου, χρώματα πινέλα ατλακόλ , υφάσματα, τους μελωδούς για να γίνεται εύηχος ο αέρας.
Σήμερα πήρα και αυτοκόλλητο βιτρώ να βάλω στο παράθυρο γιατί η αίθουσά μου φέτος θα'χει ήλιο από τις 8:30 και θα γίνουμε ψητοί με πατατούλες...
Ας έχουμε μια καλή χρονιά με λιγότερα προβλήματα και κυρίως με υγεία, όλα τ' άλλα τα παλεύουμε
Φιλιά

ΕΧΩ ΜΑΘΗΤΗ ΧΡΥΣΟ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ

Καλησπέρα. Όχι δεν τρελάθηκα κι άρχισα τις καταιγιστικές αναρτήσεις, αλλά δεν μπορώ να μην το δημοσιεύσω αυτό. Σήμερα έγινε χρυσός παραολυμπιονίκης στο bocia , για μένα χωρίς το "παρά" ένας μαθητής μου, ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης. Είναι από εκείνη την αγαπημένη τάξη, νομίζω πως το έχω αναφέρει ξανά , που είχα τη χαρά να έχω για 5 ολόκληρα χρόνια, από τη δευτέρα ως την έκτη. Ήταν μια τάξη πολύβουη και πολυπληθής , φθάσαμε το μαγικό αριθμό 31 κάποια στιγμή, μια τάξη με χιούμορ που κάναμε μάθημα και τσακωνόμαστε και παίζαμε θέατρο και χορεύαμε,που πηγαίναμε στο ΑΤΤΙΚΟΝ για να δούμε τις πρώτες παραστάσεις του LION KING 1 και της ΠΟΚΑΧΟΝΤΑΣ μόνοι μας, χωρίς γονείς κι επιτηρήσεις και γυρνάγαμε σπίτι με το λεωφορείο, που τρώγαμε σουβλάκια στα σκαλιά του σχολείου και κάναμε διπλή βάρδια γιατί ο χρόνος για πρόβες δε μας έφτανε. Μια τάξη που πιστεύω με εμπιστευόταν και την εμπιστευόμουν κι εγώ. Λοιπόν από αυτή την τάξη ήταν ο Γρηγόρης που είχε έρθει από τη Γεωργία με μπαμπά μουσικό και μαμά μουσικό και καθηγήτρια Ρωσικών. Μια μαμά που πάλεψε και που γελούσε παρά τις αμέτρητες δυσκολίες και που ερχόταν σε κάθε διάλειμμα να του κρατάει παρέα κι έπαιζε με τα υπόλοιπα παιδιά στις πρώτες τάξεις. Μετά απόκτησε φίλους που αυτοί του κράταγαν παρέα και που τον συνόδευαν καθημερινά από το σπίτι στο σχολείο και χαζολογούσαν στο δρόμο όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του κι ας μην περπατούσε. Γιατί το σημαντικό , πιστεύω , ήταν πώς για μένα και για τους μαθητές μου δεν ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, άλλωστε εμείς είχαμε την ανάγκη του να μας μεταφράζει όταν στα τέλη του δημοτικού είχε πάρει το LOWER, ήταν ένα παιδί με παραπάνω χαρίσματα που μου'γραφε περίεργες εκθέσεις κι όταν έκανε φασαρία , γιατί έκανε, τον απειλούσα ότι θα τον πετάξω έξω.
Πώς λοιπόν να μην είμαστε περήφανοι για όλα αυτά;
Συγχαρητήρια κι από μένα που μπορώ τώρα πια να πω" είχα μαθητή χρυσό Ολυμπιονίκη" . Ε, δεν είναι και λίγο αυτό ε;
Σας φιλώ

ΟΝΕΙΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ

Καλά να είμαι και γκρι γατί δε νομίζω, κάτι σε πορτοκαλί μου κάνω, αλλά και πάλι στην απέξω θα μουν. Δε βαριέσαι κι απέξω καλά είναι τουλάχιστον δε χρειάζεσαι να απολογείσαι και να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν.
Φιλιά