Καλησπέρα πουλάκια μου. Σήμερα θα μιλήσουμε για το Σίσυφο, το γιο του Αιόλου και ιδρυτή της Κορίνθου. Ο καημένος ο Σίσυφος ήταν παρών σε μία από τις πολλές περιπέτειες του Δία, τι τόθελε! Ο Δίας λοιπόν πήγε κι αποπλάνησε την Αίγινα, τη θυγατέρα του ποταμού Ασωπού. Μόλις τόμαθε ο Ασωπός, άναψε και φούντωσε και αποφάσισε να πάει να βρει το δράστη. Πήγε στο φίλο του το Σίσυφο, γιατί ο φίλος στη δύσκολη στιγμή φαίνεται και τούπε: "Πέστα μου όλα, μη μου κρύψεις τίποτα. Θα τον κάνω τον ένοχο να πληρώσει ακριβά ..." Επίσης τούταξε και κάτι τι για το χαφιεδιλίκι. Μια μόνιμη πηγή στην Κόρινθο που θα ανάβλυζε νεράκι.
Ο Σίσυφος, σαν το Δήμο Σταρένιο ένα πράγμα, του τάπε όλα χαρτί και καλαμάρι , ο Ασωπός άρχισε να κυνηγάει το Δία κι έγιναν όλοι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Όταν τελικά ο Δίας γλίτωσε, σκέφτηκε πώς θα εκδικηθεί το Σίσυφο, μια και η εκδίκηση είναι ένα φρούτο ψυγείου . Είπε στον Άδη να φυλακίσει το Σίσυφο στο σκοτεινό βασίλειό του, αλλά ο Σίσυφος κατάφερε να ελευθερωθεί κι όχι μόνο αυτό, αλλά φυλάκισε και τον Άδη.
Τότε ήρθαν τα πάνω κάτω... Κανείς δεν πέθαινε άρρωστοι και πληγωμένοι περιφέρονταν σαν να μη συμβαίνει τίποτα και δεν έχαναν το δικαίωμα στη ζωή.
Ο 'Αρης που ήταν και ευερέθιστος σε τέτοιες καταστάσεις, πήρε το πράγμα στα χέρια του, ελευθέρωσε τον Άδη και έπιασε το Σίσυφο με σκοπό να τον πάει στον Κάτω κόσμο.
Ο Σίσυφος όμως έκανε το κουμάντο του, πριν φύγει είπε στη γυναίκα τη Μερόπη, μια από τις Πλειάδες, να μη θάψει το νεκρό του σώμα. Έτσι όταν κατέβηκε στον Άδη είπε :" κύριοι , χάσατε, εγώ δεν είμαι νεκρός κι αν είμαι πού είναι το σώμα μου; Αι6τούμαι τριήμερης άδειας να πάω να το φέρω" . έτσι πήρε την πολυπόθητη άδεια και ανέβηκε στον πάνω κόσμο, με σκοπόνα μην ξανακατέβει.
Γι' αυτή του τη συμπεριφορά καταδικάστηκε να σπρώχνει ένα τεράστιο βράχο σε μια ανηφόρα κι όταν έφτανε κοντά στην κορυφή , βράχος να ξανακυλάει προς τα πίσω. Αυτό κάνει συνέχεια στηνν αιωνιότητα, αυτός που δε λογάριασε τους νόμους και την τάξη των θεών
Τα Υπόγεια Ρεύματα έχουν γράψει πάνω στο μύθο του Σίσυφου
Κινούμαι σε κυκλάκια σε κύκλους περπατώ
θα σπρώξω ένα βράχο ψηλά σʼ ένα βουνό
κι όταν κυλήσει κάτω θα πάω να τον ξαναβρώ
να τον ξανανεβάσω δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ
Για σένα εταιρία θα βγω να χτυπηθώ
κι όταν με αποσβέσεις θ΄ αρχειοθετηθώ
μηνιάτικό του τρόμου πόσο τρελά σε αγαπώ
ξέρεις πόσο σε θέλω ξέρεις και πόσο σε ποθώ
Δεν υπάρχει εταιρία που να κόβεται στα τρία
θα σε πιάσει υστερία και δεν θ΄αφήσεις τίποτα
κι όταν θα γίνεις νούμερο ένα αυτή η παρανοϊκή μανία
θα εξελιχθεί σε μια αηδία μια ανία μια κακόγουστη ειρωνεία να μαζεύεις νʼ ανεβαίνεις να κατεβαίνεις να ξανανεβαίνεις και ξαφνικά να καταλαβαίνεις ότι δε σε γλυτώνει τίποτα πια
Ανάβω όλα τα φώτα μήπως και ζεσταθώ
κάτι πρέπει να λείπει θα ψάξω να το βρω
γυναίκα δώσʼτα κιάλια τα θέλω λίγο για να δω
του απέναντι τα χάλια έτσι λιγάκι να φτιαχτώ
Καληνύχτα
Πώς μ' αρέσουν τα μαθήματά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή