ΤΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΚΟΓΙΟΤ

Καλησπέρα πουλάκια μου. H ανάρτηση ήταν από χτες μισοφτιαγμένη, αλλά μου χάλασε το laptop και μαζί και η διάθεση. Μάλλον κάηκε μου είπαν λόγω μετασχηματιστή . Ευκαιρία να ξαναγυρίσω στο παλιό μου που αν και καβουρντιστήρι τη δουλειά του την κάνει ή να αγοράσω καινούριο ε;
Σήμερα θα σας πω την ινδιάνικη εκδοχή για τη δημιουργία του σύμπαντος.
Το Μεγάλο Μυστήριο αποφάσισε να δημιουργήσει το σύμπαν και να βάλει όλα τ' αστέρια στη θέση τους. Άρχισε λοιπόν να κάνει αυτή τη δουλειά , αλλά του'παιρνε πολύ χρόνο και επιπλέον ένιωθε να βαριέται. Ήθελε μια παρέα, κάποιον έξυπνο, αεικίνητο, ανεκτικό , υπομονετικό, να τον ακούει , να προλαβαίνει τις επιθυμίες του, να τον θαυμάζει και να τον δικαιολογεί αν έκανε και καμιά βλακεία. Επίσης να λέει αστεία, αλλά να'ναι και λιγάκι πονηρούτσικος.[ Μια τέτοια παρέα και ποιος δε τη θέλει;] Έτσι δημιούργησε το μικρό Κογιότ που τα'χε όλα αυτά τα προσόντα.
Το μικρό Κογιότ άρχισε να τοποθετεί με μεγάλη προθυμία τους αστερισμούς στη θέση τους, αλλά είχε και απορίες. Ρώτησε το Μεγάλο Μυστήριο, γιατί καταναλώνει τόσο χρόνο για να τοποθετήσει τόσα αστέρια.
Αυτός γέλασε και του'δειξε ένα μικρό γαλαζοπράσινο πλανήτη. Τον βλέπεις αυτόν; του είπε. Αυτός θα γίνει το πιο όμορφο μέρος στο σύμπαν. Θα υπάρχει η γαλάζια θάλασσα και οι πράσινες πεδιάδες, ψάρια κι άλλα παράξενα πλάσματα στις θάλασσες και ζώα σαν και σένα στις πεδιάδες τόσο όμοια , μα και τόσο διαφορετικά. Μα το πιο θαυμαστό από όλα θα είναι ο άνθρωπος. Αυτός θα είναι έξυπνος και ικανός να ταξιδεύει παντού σ' αυτόν τον πλανήτη, αλλά ξεχασιάρης. Θα χάνεται και θα ξεχνάει μερικές φορές τους δρόμους . Γι' αυτόν τοποθετώ τ' αστέρια στον ουρανό να τα βλέπει και να ξέρει πού πηγαίνει.
Μια μέρα, καθώς τοποθετούσαν μια γιγαντιαία κατσαρόλα με νερό στον ουρανό, το Μεγάλο Μυστήριο παρατήρησε ότι ξέχασαν έξω ένα πολύ λαμπερό άστρο. Ήταν αυτό που το είχαν προορίσει να μπει ακριβώς πάνω από το χείλος της κατσαρόλας για να δείχνει στους ανθρώπους τον Βορρά. Το Μεγάλο Μυστήριο έψαξε και ξανάψαξε στο σακούλι που είχε τα άστρα αλλά δεν μπόρεσε να βρει τον Πολικό Αστέρα, το Άστρο του Βορρά. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο σπίτι του για να τον φέρει, αφήνοντας το σακουλάκι με τα άστρα στο Κογιότ.
Το Κογιότ στην αρχή περίμενε το Μεγάλο Μυστήριο να επιστρέψει, όμως σύντομα βαρέθηκε. Για να περάσει η ώρα δάγκωσε το σακουλάκι και άρχισε να διασχίζει τους ουρανούς. Για κακή του όμως τύχη ο σάκος είχε μια μικρή τρύπα με αποτέλεσμα να χύνονται τα άστρα έξω.
Μόλις το Μεγάλο Μυστήριο γύρισε και είδε τι είχε γίνει έβαλε τις φωνές . Φώναξε τόσο δυνατά που το καημένο το Κογιότ τρόμαξε κι άρχισε να τρέχει από δω και από κει σκορπίζοντας γύρω του τα αστέρια που συνέχισαν να χύνονται από το σάκο.
Έτσι δημιουργήθηκε ο Γαλαξίας...
Κάποια στιγμή το Κογιότ κουράστηκε , σταμάτησε και πήγε στο Μεγάλο Μυστήριο να ζητήσει συγγνώμη για το λάθος του. Αυτός τον συγχώρεσε, αλλά του είπε ότι δεν μπορούσε να ζήσει πια μαζί του στον ουρανό, έπρεπε να επιστρέψει σε εκείνον το μικρό γαλαζοπράσινο πλανήτη, εκεί που θα ανήκε από δω και μπρος.
Το Κογιότ δέχτηκε την τιμωρία και έζησε στη Γη, ζευγάρωσε και απόκτησε απογόνους, αλλά πάντα κοιτούσε με λαχτάρα το βράδυ τον ουρανό και θυμόταν τις νυχτερινές του περιπλανήσεις. Και τότε έβγαζε ένα μακρόσυρτο ουρλιαχτό για να πει στο Μεγάλο Μυστήριο πόσο του λείπει η περιπλάνηση ανάμεσα στ' αστέρια. Κι αν κανείς πάει στις μεγάλες πεδιάδες της Γης των Ινδιάνων θα το ακούσει ακόμα να ουρλιάζει και να περιμένει από το Μεγάλο Μυστήριο να το φωνάξει και πάλι κοντά του.
Καληνύχτα να προσέχετε τους εαυτούς σας