ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ

Καλησπέρα πουλάκια μου. Σήμερα στόλισα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το δέντρο στο σπίτι μου! Είναι μια διαδικασία που μ' αρέσει πολύ, αλλά είναι λίγο χρονοβόρα και τσαπατσούλικη. Πέρσι αγόρασα καινούριο δέντρο, γιατί το παλιό ήταν κλαδί κλαδί η συναρμολόγησή του και μου' παιρνε περίπου κανένα τρίωρο να το στήσω. Είπα λοιπόν ν' αγοράσω ένα μικρότερο , αλλά πάλι στο 2,10 κατάληξα. Είμαι της υπερβολής τι να κάνουμε! Έχω και πολλά στολίδια , τα οποία χρονολογούνται από τον πρώτο καιρό που παντρεύτηκα και κάθε χρόνο προσθέτω κάτι, οπότε λυπάμαι να μην τα στολίζω και να μενουν στο κουτί. Φέτος κάλεσα τηνν ανιψιά μου να'ρθει να βοηθήσει [ σα γρια κάνω] , δεν ήρθε και τελικά ήρθε η Ράνια και το στολίσαμε. Καλά ολόκληρη διατριβή έκανε για το πως θα τοποθετηθούν τα φωτάκια [ φτου δεν είχα και τέταρτη σειρά, που νομίζα ότι υπήρχε αλλά κάπου τα έβαλα και ξέχασα πού]. Αφού τελικά τα τσεκάραμε πώς ανάβουν κι αν υπάρχει συγχρονισμός [ μιλάμε για επιστήμη] το στολίσαμε και πολύ μου αρέσει όπως έγινε . Δεν είναι γκλάμουρους, αλλά είναι αγαπησιάρικο και για μένα μοναδικό!
Σας βάζω φωτογραφίες για να το δείτε .
Λοιπόν όπως γνωρίζετε το χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν είναι ελληνική πατέντα.Εμείς οι Έλληνες μετά την Τουρκοκρατία στολίζαμε καραβακια , μια και είμαστε δεμένοι με τη θάλασσα και το εμπόριο. Όταν ο Όθωνας 'ηρθε στην Ελλάδα,εκτός από την ακολουθία του έφερε μαζί και τα έθιμα της πατρίδας του. Ένα από αυτά ήταν και ο στολισμός το δέντρου. Βέβαια αυτό δε σήμαινε ότι όλα τα ελληνικά σπίτια στόλιζαν δέντρο. Αυτό έγινε μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο [ ψωμί δεν είχαμε τα δέντρα μας μάραναν]
Στην αρχή τα έλατα τα διακοσμούσαν με μπισκόταν και κεριά. Δεν ήταν όμως ότι το καλύτερο, αφού τα μπισκότα εξαφανίζονταν πάραυτα μαζί με το πρωινό ρόφημα, ενώ τα κεριά δεν αργούσαν να κάνουν το σπίτι παρανάλωμα . Έτσι γύρω στο 1900 ένας Αμερικανός εφεύρε τα πρώτα ηλεκτρικά φωτάκια.
Όμως το να βάζουμε ένα δέντρο στα στα σπίτια μας , εκεί γύρω στο νέο χρόνο, έχει ακόμα πιο παλιές ρίζες.Η χρήση ενός αειθαλούς δέντρου διακοσμημένου με στεφάνια και γιρλάντες , αποτελούσε αρχαίο έθιμο των Αιγυπτίων , των Κινέζων και των Εβραίων ως σύμβολο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους , επιβίωσε όμως και μετά τον εκχριστιανισμό τους με τη μορφή διαφορετικών εθίμων .
Στη Γερμανία, λοιπόν γύρω στον 14ο αιώνα γιόρταζαν στις 24 Δεκεμβρίου τη γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Σε κάποιες εκκλησίες έστηναν και μικρές αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις σχετικά με τους πρωτόπλαστους. Χρειαζόταν όμως κι ένα δέντρο για να πάρει από αυτό η Εύα τον απαγορευμένο καρπό, αλλά και να τυλιχτεί πάνω του ο όφις. Επειδή στη Γερμανία είχαν πολλά έλατα , δεν κόλλησαν σε λεπτομέρειες κι έβαλαν ένα να το αναπαραστήσει. Εντάξει παρέλειψαν κάποιες λεπτομερειούλες[ το έλατο δεν είχε φαγώσιμους καρπούς,ούτε μεγάλα φύλλα , αλλά εκεί θα κολλήσουμε;] Για να γίνει πιο πιστευτό κρέμαγαν πάνω του μήλα , αλλά και "όστια" , δηλαδή το ψωμί της μετάληψης των καθολικών. Οι πιστοί ενθουσιάστηκαν και έτσι συνέχισαν αυτό το έθιμο και στα σπίτια τους.Σιγά-σιγά, στο δέντρο, εκτός από μήλα άρχισαν να κρεμιούνται και άλλα χειμερινά φρούτα, όπως καρύδια, αλλά και ζαχαρωτά με τη μορφή φρούτων, ενώ η όστια αντικαταστάθηκε από κουλουράκια σε διάφορα σχήματα, όπως καρδιές, καμπανούλες, άγγελοι και αστέρια.
Μήπως να ρίξω στο φούρνο ένα ταψί κουλούρια για να διατηρήσω αναλλίωτο το έθιμο;
Καληνύχτα να προσέχετε το εαυτό σας