Η ΑΧΛΑΔΟΥΛΑ

Καλησπέρα ,καλησπέρα πουλάκια μου. Αργούτσικα σήμερα , αλλά είχα πολλά "οικιακά" αυτές τις μέρες. Είπα να κάνω και καμιά δουλίτσα, μη νομίζετε όχι πολλές, πήγα και μια βολτίτσα στην Αθήνα το Σάββατο, ξεχάστηκα...Καλό μήνα να'χουμε με υγεία και ζεστασιά. Σήμερα μου φέρανε δώρο ένα κασκόλ χειροποίητο, θα μου πείτε πού είναι το σημαντικό; Το'πλεξε μια κοπέλα που' ναι συγχρόνως εργαζόμενη και μικρομάνα και πολύ το εκτίμησα γιατί διέθεσε ένα μέρος από τον προσωπικό της χρόνο ,που είναι τόσο λίγος για να το φτιάξει. Συγκινούμαι και εκπλήσσομαι. Για τη Ντίνα λοιπόν και τη μικρούλα Χριστιάνα το παρακάτω παραμυθάκι.
Η ΑΧΛΑΔΟΥΛΑ

Κάποτε ζούσε ένας φτωχός γεωργός που καλλιεργούσε αχλαδιές. Κάθε χρόνο μάζευε από τα δέντρα του μεγάλα ζουμερά και νόστιμα αχλάδια, μόνο που δεν κράταγε κανένα για τον εαυτό του γιατί όλα τα έπαιρνε ο άρχοντας που δεν ενδιαφερόταν για τους υπηκόους του, αλλά μονάχα για τη δική του καλοπέραση. Κάθε χρόνο λοιπόν ο γεωργός έδινε στον άρχοντα τέσσερα καλάθια με αχλάδια, μα φέτος η σοδειά ήταν μικρότερη και κατάφερε να μαζέψει μόνο τρία. Τρομοκρατήθηκε και μόνο στη σκέψη ότι ο άρχοντας θα τον τιμωρούσε και δεν ήξερε τι να κάνει...
Η μικρότερη κόρη του τότε βλέποντας έτσι τον πατέρα της ,χώθηκε στο τέταρτο καλάθι κι έβαλε πάνω από το κεφάλι της μερικά αχλάδια για να μη φαίνεται. Έτσι όταν ήρθαν οι υπάλληλοι του άρχοντα πήραν τέσσερα καλάθια με αχλάδια , χωρίς να εξετάσουν τι είχε μέσα το καθένα. Τα καλάθια με τα φρούτα τοποθετήθηκαν στην αποθήκη του άρχοντα και κανένας δεν πήρε τίποτα είδηση. Μετά από λίγες μέρες ο μάγειρας πήγε στην αποθήκη και ανακάλυψε το κοριτσάκι. Κανένας δεν ήξερε από πού ήρθε και γι' αυτό αποφάσισαν να γίνει υπηρέτρια στο σπίτι του άρχοντα. Την ονόμασαν Βιολέτα από το μενεξεδί χρώμα των ματιών της και όλοι θαύμαζαν την προθυμία της και την καλή της καρδιά. Μια μέρα που η Βιολέτα κατέβηκε στον κηπο συνάντησε το γιο του άρχοντα που ήταν πάνω κάτω στην ηλικία της κι έγιναν φίλοι.
Οι άλλες υπηρέτριες ζήλευαν πολύ τη Βιολέτα και σκέφτηκαν έναν τρόπο να την ξεφορτωθούν. Είπαν στον άρχοντα ότι η Βιολέτα έχει μαγικές δυνάμεις και μπορεί να του φέρει το θησαυρό των μαγισσών. Ο άρχοντας έδωσε τότε διαταγή να φύγει από το σπίτι του και να μην επιστρέψει αν δεν έχει μαζί της το θησαυρό. Η Βιολέτα περιπλανήθηκε στο δάσος κι όταν νύχτωσε βρήκε μια αχλαδιά ανέβηκε απάνω και κουλουριάστηκε στα κλαδιά της για να κοιμηθεί. Το πρωί βρήκε κάτω από το δέντρο μια ηλικιωμένη γυναίκα που τη ρώτησε πώς βρέθηκε εκεί κι αυτή της διηγήθηκε την ιστορία της. Τότε η ηλικιωμένη γυναίκα της έδωσε λίγο ψωμί, μια σκούπα και λίγο λάδι και της είπε να τα χρησιμοποιήσει όσο καλύτερα μπορούσε. Η Βιολέτα προχώρησε στο δάσος και σ' ένα ξεφωτο βρήκε ένα σπιτάκι και μπήκε μέσα. Εκεί γύρω από το τζάκι είδε τρεις γυναίκες που προσπαθούσαν να μαζέψουν τις στάχτες με τα μαλλιά τους. Αμέσως χωρίς να το σκεφτεί τους χάρισε τη σκούπα της και προχώρησε. Το δρόμο όμως της τον έκλεισαν δυο πεινασμένα σκυλιά . Η Βιολέτα τους έριξε γρήγορα το ψωμί κι αυτά την άφησαν να περάσει . Περπατούσε περπατούσε μέχρι που έφτασε στο παλάτι των μαγισσών. Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη, αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει γιατί είχε σκουριάσει με τα χρόνια. Η Βιολέτα λάδωσε τους μεντεσέδες με το λαδάκι που είχε και μπήκε μέσα. Έφτασε στην αίθουσα που οι μάγισσες έκρυβαν το θησαυρό τους, τον πήρε κι ετοιμάστηκε να φύγει. Τότε το σακούλι με τα χρυσά νομίσματα άρχισε να φωνάζει:"Πόρτα , μην την αφήσεις να βγει έξω", αλλά η πόρτα δεν έκλεισε γιατί είχε ευχαριστηθεί που η Βιολέτα την λάδωσε και μπορούσε να ανοιγοκλείνει.
Τρέχοντας έφτασε στο σπίτι του άρχοντα κι εκεί στον κήπο βρήκε το γιο του να την περιμένει. "Θέλω να'ρθω μαζί σου" της είπε "η ζωή μου εδώ είναι τόσο βαρετή, αλλά ο πατέρας μου δε θα μ' αφήσει να φύγω"
Η Βιολέτα τότε του είπε να πάει να κρυφτεί στην αποθήκη μέσα σ' ένα καλάθι,να βάλει πάνω από το κεφάλι του αχλάδια για να μην φαίνεται και να την περιμένει. Αυτή πήγε μπροστά στον άρχοντα και του'δωσε το θησαυρό των μαγισσών.
"Φαντάζομαι θα θέλεις τώρα ένα μεγάλο δώρο" της είπε εκείνος "πες μου τι θες και θα σου το δώσω"
"Το μόνο που θέλω είναι ένα καλάθι από το ζουμερά αχλάδια που έχεις στην αποθήκη σου" του είπε η Βιολέτα.
Ο άρχοντας απόρησε , αλλά έδωσε διαταγή να της δώσουν ό,τι ήθελε.
Η Βιολέτα πήρε το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι.

Το δάσος τώρα δεν της φαινόταν τρομακτικό κι οι ακτίνες του ήλιου τρύπωναν κι έδιναν άλλο χρώμα και ζεστασιά στα δέντρα . Είχε άραγε αλλάξει ή τη ζέσταινε το χέρι του φίλου της που κρατούσε;
Καληνύχτα να προσέχετε τον εαυτό σας