ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ...ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΤΟΡΟΥΣ;

Καλησπέρα πουλάκια μου. Τι νομίζατε ότι θα απαλλαγείτε από μένα τόσο εύκολα; Εδώ θα'μαι να γκρινιάζω και να τα βάζω με μένα και με τους άλλους [ συχνότερα]. Πουλάκια μου η ανακαίνιση τελείωσε, τόχα πει ότι θα πάρει πάνω από μήνα , αλλά ποιος με άκουγε! Το πρόγραμμά μου όλο αυτό τον καιρό ήταν πρωινό ξύπνημα για να ανοίξω στους μαστόρους, περιφερειακά ψώνια, μάζεμα μπάζων και λοιπών οικοδομικών υλικών, καυγάδες και γκρίνιες με τον άντρα μου που ήθελε να τελειώνουμε πιο γρήορα, επίσης γκρίνια για τα έξοδα που έκανα και μια ατελείωτη απελπισία όταν έφτανε η στιγμή να τακτοποιήσω τα ασυμάζευτα. Καλά τι σαβούρα ήταν αυτή μες στο σπίτι; Πού υπήρχαν όλα αυτά τα πράγματα και δεν τάχα πάρει είδηση; Πού τα έκρυβα; Τι μυστικά υπήρχαν στα ντουλάπια και τις ντουλάπες μου; Στην αρχή ήμουν διστακτική να πετάξω , μετά πήρα φόρα και πέταξα και καλά και άχρηστα . Τώρα τι θα μου λείψει στο μέλλον θα το δούμε! Μέσα σ' όλα αυτά έπαθα και μια γενναία τενοντίτιδα που μου άλλαξε τα φώτα [ πονάω βρε παιδιά έλεγα και στο τσακ δεν πήγα στο νοσοκομείο , γιατί ήταν φλεγμονή και θα με κράταγαν] . Τώρα είμαστε σε καλό επίπεδο , κάτι βιβλία μου έμειναν να τακτοποιήσω και τελειώνω. Πάντως , πολύ μοναξιά τώρα τελευταία,πουλάκια μου. Έφυγε όλος ο κόσμος κι αυτός που έμεινε μου φαίνεται έχει πάθει μετάλλαξη , θες από τη ζέστη, θες από την κρίση... παραμιλάει κι εγώ δεν μιλάω πια. Δε θέλω να μιλήσω , γιατί νομίζω ότι μιλάω σε ανθρώπους που σου χαμογελάνε , κάνουν πως νοιάζονται, αλλά έχουν δικές τους δεύτερες σκέψεις. Γιατί να τους φορτώνω με τις δικές μου σκέψεις και τα δικά μου βάσανα; Είμαι πολύ λυπημένη πολύ πιεσμένη αυτόν τον καιρό, αλλά αυτά θα σας τα πω άλλη μέρα. Για την ώρα να'στε όλοι καλά και να με διαβάζετε πού και πού!