ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ...ΝΟΥ

Καλημέρα. Έχει αρχίσει να κάνει πάλι ζέστη μου φαίνεται και δεν την παλεύουμε καθόλου. Μέσα σ' όλα μου χάλασε και το κινητό και όταν παθαίνουν κάτι οι συσκευές με πιάνει ένα άγχος γιατί δεν μπορώ να τις φτιάξω. Τέλος πάντων πήγα και πήρα άλλο. Μα γιατί όλα τα κινητά να είναι αφής; Αυτά δεν τα μπορώ καθόλου και δεν ξέρω και να τα χρησιμοποιώ. Τώρα βρίσκομαι στην εκμάθηση και όλα και κάποια τηλέφωνα πατάω κατά λάθος, ελπίζω να μην πάρω λάθος ανθρώπους σε λάθος στιγμή!
Καλοκαίρι λοιπόν κι εγώ δε ζω,απλά επιζώ! Νιώθω ανθεκτική σαν κατσαρίδα. Δεν παν να με φλιτάρουν , εγώ αντιστέκομαι. Αντιστέκομαι στη ζέστη και τις καθημερινές δυσκολίες που είναι ένα βουνό. Μαγειρεύω, πλένω πιάτα, σιδερώνω, μοιράζω φάρμακα, βγαίνω για τα καθημερινά ψώνια και γυρίζω τρέχοντας στο σπίτι. Πού είναι οι καλες εποχές που έπινα καφέ,πήγαινα σινεμά κι έβγαινα τα βράδια! Δεν είμαι κλαψιάρα , αλλά ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο και μου' ρχεται να κλάψω, αλλά ... βαστιέμαι. Η επωδός μου είναι" είναι να μη σου τύχει". Και μένα μου τυχε! Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.
Δεν έπαιζα ποτέ ομαδικά παιχνίδια, δεν ξέρω γιατί , μάλλον ήμουν μονόχνωτη ή κομπλεξική που δεν της άρεσε να χάνει. Έτσι δεν έμαθα να μοιράζομαι, τα ήθελα όλα για τον εαυτό μου , τα καλά βεβαίως γιατί τα άσχημα τα απωθούσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι ανα με ρωτήσει κάποιος δεν τα θυμάμαι.
Φέτος που ξεκρεμάστηκα από το βάθρο μου ποικιλοτρόπως , αναθεώρησα [ κάποτε θα με έλεγα οπορτουνίστρια] , αλλά κατόπιν εορτής. Τι να το κάνεις τώρα; Να αρχίσω να γίνομαι ομαδική; Δύσκολο... ΝΑ ΖΗΤΆΩ ΣΥΓΓΝΏΜΗ; Επωδυνο... Μπερδεύτηκα
Έχω ένα σχέδιο στο μυαλό μου για την επόμενη χρονιά, θέλω να αποδείξω σε μένα πρώτα και μετά στους άλλους ότι δεν ξόφλησα είμαι εδώ και επιμένω, βελτιώνομαι και διεκδικώ. Σαν σύζυγος, σαν μάνα, σα δασκάλα, σαν φίλη. θα με αφήσουν οι συγκυρίες; Δεν ξέρω . Μόνο ελπίζω.