Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

ΑΣ ΠΟΥΜΕ... ΠΩΣ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

Καλό μήνα. Δε θέλω να γίνομαι μελό, αλλά αυτός ο μήνας δεν μπήκε και πολύ καλά για μένα. Πρωτομηνιά στη Μ.Ε.Θ του Υγεία. Τι άλλο θα δουν τα μάτια μου! Για κολικό νεφρού πήγαμε στην Εντατική καταλήξαμε! Δεν μπορεί να μου συμβαίνουν αυτά αυγουστιάτικα, τώρα που όλοι λείπουν από την Αθήνα. Αν και παραμένω ψύχραιμη επιφανειακά, δεν μπορώ να πω ότι δεν σοκάρομαι. Σοκάρομαι κι έχω την ανάγκη να πω άλλα πράγματα , να βγω βόλτα, να πιω καφέ να απεμπλακώ. Όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί, κανένας δε σκέφτεται τι μπορεί να περνάω, τι κάνω βρε αδερφέ.
Σκέφτομαι μήπως το προκάλεσα κι εγώ αυτό, μπορεί να'χουν δίκιο, όταν κλείνεις πόρτες, κανείς δε θα μπει στον κόπο να ξαναχτυπήσει. Άλλωστε είναι κάτι που δε συμμετέχει και που δεν τον αφορά άμεσα. Σωστό!
Τον τελευταίο καιρό πολλές φορές τσακώθηκα, αγανάκτησα και θύμωσα με την κατάσταση που περνούσα στο σπίτι και μου στερούσε όλο τον προσωπικό μου χρόνο, εκτός από τα απολύτως απαραίτητα. Τώρα νιώθω τύψεις για τις εξάρσεις μου που μπορεί να ήταν και δικαιολογημένες, αλλά κακά τα ψέματα την ταλαιπωρία και τον πόνο του άλλου τον ζεις, αλλά δεν τον αισθάνεσαι πάνω σου. Δεν ξέρω τι θα έκανα και πώς θα αντιδρούσα αν ήμουν εγώ η άρρωστη. Μπορεί και να έφευγα ή μπορεί να ταλαιπωρούσα υπερδιπλάσια τους γύρω μου.
Τώρα το μυαλό μου κάνει διάφορες σκέψεις. Θα αντέξω ; Δε θ' αντέξω; Κι αν συμβεί κάτι χειρότερο; Προετοιμάζω τον εαυτό μου να το σκεφτεί λογικά, αλλά όταν ακούς τους γιατρούς να σου μιλάνε για εντατική κάτι πεταρίζει στο στήθος μου και ψιλοιδρώνω. Κατεβαίνω να πιω καφέ και βλέπω ανθρώπους να γελάνε και αυτό μου λείπει. Πάνε πολλοί μήνες που δε γελάω πια.
Αυτό μου λείπει στην παρούσα φάση να γελάω και να κοιμάμαι το βράδυ χωρίς να πετάγομαι στον ύπνο μου, να μη βλέπω δυσοίωνα όνειρα και να σχεδιάζω το μέλλον. Ποιο μέλλον εδώ μιλάμε για ένα επώδυνο παρόν.
Σας ψυχοπλάκωσα; Σε άλλη ανάρτηση ελπίζω να'μαι πιο light, αλλά αυτά μου συμβαίνουν ψέματα δε λέω και γράμματα γνωρίζω.
Σας φιλώ
ΥΓ 1 Απόψε έχει πανσέληνο ε;
ΥΓ 2 Θέλω να πάω στη Βαρκελώνη , τώρα γίνεται; Μου λείπουν κάτι κομματάκια felt και μόνο εκεί θα τα βρω.
ΥΓ 3 Έχω σαλτάρει τελείως ,συγγνώμη

6 σχόλια:

  1. εύχομαι περαστικά και να επανέλθουν γρήγορα τα χαμόγελα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγγελική μου δεν έχεις σαλτάρει καθόλου, απλά είσαι σκασμένη. Όταν περνά κάποιος τόσο δύσκολες καταστάσεις όσο αυτές που πέρασες τον τελευταίο καιρό εσύ, είναι απολύτως δικαιολογημένο να νιώθει έτσι! Μην γίνεσαι ενοχική! Έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις ότι θέλεις να ξεφύγεις από όλο αυτό και να ξαναζήσεις φυσιολογικά, να ξαναζήσεις ευτυχισμένες στιγμές. Κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει γι'αυτό!!!
    Εύχομαι καλή μου φίλη, όλα να τελειώσουν σύντομα με τον καλύτερο τρόπο για σένα και να ξαναέρθει η χαρά και το χαμόγελο στην ζωή σου!
    Θετική ενέργεια από όλους μας!
    Φιλιά πολλά Αγγελικούλα μου και καλό κουράγιο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγγελικούλα μου σου εύχομαι η περιπέτεια σου να τελειώσει γρήγορα και μετά να αρχίσεις να "ξαναμαθαίνεις" να γελάς. Και που είσαι? μην ξαχνάς εμείς είμαστε εδώ !!!

    σε φιλώ γλυκά γλυκά !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ κορίτσια , ευχαριστώ. Τουλάχιστον κάποιος μ΄ακούει μπορεί όχι δια ζώσης, αλλά μ΄ακούει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγγελικούλα μου, με όλα αυτά που έχεις τραβήξει, απόλυτα φυσιολογικές είναι οι αντιδράσεις σου!
    Καλό μήνα εύχομαι, και το εννοώ!
    Μακάρι αυτός ο μήνας να σου σταθεί πραγματικά καλός, και να σου πάρει μακριά αν όχι όλες, τις περισσότερες έννοιες!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγγελική μου , περαστικά... τα απρόοπτα συμβαίνουν!!! Τι να κάνουμε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Διαβάσαμε σήμερα;