ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Καλησπέρα από την Αθήνα . Οι διακοπές[ λέμε τώρα] τελειώσανε και άντε να δούμε τι μας επιφυλάσσει το φθινόπωρο που έρχεται. Από τη Δευτέρα έχουμε και σχολείο. Αυτό το είχα ξεχάσει τελείως , λοιπόν. Φέτος λέω ν' αρχίσω με καυγά, έτσι για το καλό για να σφίξουνε και κάποιες πλαδαρές καταστάσεις... Νομίζω ότι έχω αφήσει μεγάλα περιθώρια για να με αμφισβητούν , κάτι που όσο αφορά τη δουλειά μου δε το διαπραγματεύομαι καθόλου.
Δε με νοιάζει ούτε η αξιολόγηση, ούτε οι θέσεις , ούτε τα αξιώματα. Αν ήθελα θα χαράμιζα προσωπικό χρόνο και δυνάμεις για να τα αποκτήσω, όμως όταν δουλεύεις 30 χρόνια στην τάξη και όταν λέμε δουλεύεις το εννοούμε δεν θα αφήσω κανένα και καμία να το αμφισβητήσει.
Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει όλους μαζί στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα...
Σκεπτόμενη λογικά αποφάσισα να ξαναπάρω την τάξη μου, μια τάξη με μειωμένες δυνατότητες, αλλά μια τάξη που μπορώ να πειραματιστώ με νέες μεθόδους και να δω τη βελτίωση που περιμένω , μπορεί και όχι , αλλά ας είμαστε καλά και θα το επιχειρήσω.
Η κατάσταση του άντρα μου είναι περίπου ίδια με σκαμπανεβάσματα και πολλή γκρίνια.
Τελικά η γκρίνια δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, αλλά και των αρρώστων με το δίκιο τους βέβαια, αλλά και οι άλλοι έχουν νεύρα και αντοχές.
Έχω είμαι σε μια κατάσταση νιρβάνα, δεν με επηρεάζει τίποτα, ενεργώ μηχανικά και είμαι αυτό που λένε " έπαψα να αντιστέκομαι".
Στην τηλεόραση ακούω τη Σεράχ, σκέφτομαι την περίοδο 80-85. Αχ εμείς τα χτίσαμε αυτά τα μαγαζιά στη Νεάπολη και στα Εξάρχεια . Μποχώρι και Ταξίμι και Κάβουρας κι ένα άλλο ψηλά στην Ιπποκράτους που τραγουδούσε ο Ξηντάρης και δε θυμάμαι πώς το λέγανε. Μετά να περπατάς τη Ζωοδόχου Πηγής και να βλέπεις την κατηφοριά της Καλλιδρομίου και να θέλεις να'χεις πατίνι για να την κατέβεις. Ποιος φοβόταν να περπατήσει τότε στα Εξάρχεια και στην Ομόνοια; Θυμάμαι να παίζουμε παντομίμα στην Κάνιγγος κατά τις 4 το πρωί και να ψάχνουμε για ανοιχτό περίπτερο για τσιγάρα .
Σήμερα οι μετακινήσεις είναι λαϊκή, σούπερ μάρκετ άντε και στο τσακίρ κέφι ένας ΧΟΝΤΟΣ πάντα πρωινές ώρες γιατί το βράδυ βαραίνουμε...
Καλά το χειμώνα , μου φαίνεται , θα κόψουμε κι αυτές τις μετακινήσεις και θα βγάλω στο μπαλκόνι τη ζαρτινιέρα για καλλιέργεια λαχανικών.
Τι είπαμε "τα μέτρα πονάνε , αλλά είναι αναγκαία"; Καλά κρασιά κι ας προσέχαμε...
Σας φιλώ και ναμαστε καλά