Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΝΕΜΟΣ


Καλησπέρα πουλάκια μου. Έχω να σας κάνω μια ανακοίνωση. Εδώ και λίγο καιρό ζω παρέα με ένα παράσιτο. Και δεν εννοώ άνθρωπο!!!! Εννοώ παράσιτο- παράσιτο. Κάπου το κόλλησα στην εξοχή κι αυτό αποφάσισε να δει τις χάρες της πρωτεύουσας. Και μέχρι εδώ καλά , έλα όμως που μου πίνει κυριολεκτικά το αίμα και έχω γεμίσει σπυριά. Χτες μάζεψα τα βιβλιαριάκια μου και πήγα στο δερματολογικό του Συγγρού [ παρακαλώ αρσενικό και όχι θηλυκό για να μην παρεξηγούμαστε] . Παράσιτο μου λέει η γιατρός, δεν μου το προσδιόρισε όμως μ' ένα λατινικό χλιδάτο όνομα. Ανώνυμο παράσιτο που όταν το πιάνουν λιγουρίτσες κάνει βόλτα στα πόδια μου και μου αφήνει ενθύμια και φαγούρα. Φτου και πάλι φτου! όλη μέρα κάνω απολύμανση . Στο τέλος είπα να ψεκαστώ και μ' ένα εντομοκτόνο μπας και αποχωρήσει... ή να κυκλοφορώ με παστίλιες για τα κουνούπια. Το διακωμωδώ γιατί άκρη δε βρίσκω... Κατά τα άλλα ...σχολείο. Και μια και κάναμε για το "φίλο μας τον άνεμο" στην τάξη , να σας πω ένα ινδιάνικο παραμύθι γι' αυτόν.
Κάποτε ο Άνεμος αγάπησε την όμορφη κόρη του αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων και πήγε στον πατέρα της να του ζητήσει να την παντρευτεί. Ο πατέρας της όμως θυμήθηκε ότι όταν ήταν μικρός ο Άνεμος τρύπωνε από τις χαραμάδες της σκηνής τους και του έσβηνε πάντα τη φωτιά. Επειδή η φωτιά ήταν για τους Ινδιάνους απαραίτητη όπως το νερό και η τροφή, μισούσε θανάσιμα τον Άνεμο που του την είχε στερήσει, έτσι δεν του έδωσε τη συγκατάθεσή του για το γάμο.
Μάταια τον παρακάλεσε η κόρη του να την αφήσει να πάει κοντά του. Οι παρακλήσεις της συναντούσαν το παγωμένο βλέμμα και την κρύα καρδιά του. Και για να μην τηνκλέψει ο Άνεμος την έκρυψε σ' ένα πυκνό σκοτεινό δάσος που τα φυλλώματα των δέντρων δεν άφηναν ούτε μια πνοή του Ανέμου να περάσει μέσα τους. Ο Άνεμος όμως που μπορούσε να κάνει μαγικά είχε γίνει αόρατος και παρακολούθησε το μέρος που ήταν κρυμμένη η αγαπημένη του και την επόμενη νύχτα βρήκε μια μικρή χαραμάδα ανάμεσα στα δέντρα , τρύπωσε κι άρπαξε την αγαπημένη του.
Έφυγαν μακριά από το χωριό για να γλιτώσουν από τον πατέρα της , ταξίδεψαν πολύ πάντα αγκαλιασμένοι και αποφάσισαν να φτιάξουν το σπιτικό τους σ' ένα ερημικό μέρος.
όμως ο πατέρας της κοπέλας τους έψαχνε παντού... και τους βρήκε. Μόλις αντίκρισε τον άνεμο τον χτύπησε δυνατά με το τσεκούρι του στο κεφάλι και τον σώριασε κάτω αναίσθητο. Πήρε την κόρη του και ξεκίνησε για το χωριό.
Όταν συνήλθε ο Άνεμος αναζήτησε τη γυναίκα του κι άρχισε να την ψάχνει παντού. Την εντόπισε μέσα σ'ένα κανό με τον πατέρα της κι άρχισε να της φωνάζει να γυρίσει κοντά του. Αυτή άκουγε όμως μόνο τη φωνή του, γιατί είχε γίνει αόρατος και από το χτύπημα ξέχασε πως θα πάρει την κανονική του μορφή. Τρόμαξε η κοπέλα κι άσπρισε από το φόβο της. ο Άνεμος πάλι φώναζε και φυσούσε δυνατά για να την πα΄ρει κοντά του τόσο που αναποδογύρισε το κανό και η αγαπημένη του χάθηκε κάτω από το νερό.
Μόλις ο Άνεμος κατάλαβε ότι την έχασε άρχισε να φυσά δυνατά και διέλυσε όλο το ινδιάνικο χωριό. Το Μεγάλο Πνεύμα που όλα τα παρακολουθούσε μετέφερε την κοπέλα ψηλά στο φεγγάρι και την άφησε να ζήσει εκεί. Από το χρώμα του τρομαγμένου προσώπου της πήρε το χρώμα του το φεγγάρι. Ακόμα και σήμερα ο Άνεμος αναζητά την αγαπημένη του , αλλά δεν μπορεί να τη βρει. Μερικές φορές κλαίει και θυμώνει και τότε σφυρίζει δυνατά και ξεριζώνει δέντρα και φουρτουνιάζει τη θάλασσα. Έχει ψάξει σ' όλο τον κόσμο , μόνο στο φεγγάρι δεν κοίταξε...
Καληνύχτα πουλάκια μου , να προσέχετε τον εαυτό σας.

6 σχόλια:

  1. Τι καλό!!!!!
    Περαστικά με τα παράσιτα..Υπάρχει ένα σπρέυ που ψεκάζεζαι ολόκληρη για ένα βράδυ και πλένεσαι με αντισιπτικό, αλλά δεν θυμάμαι πως το λένε. Αν πάς στο φαρμακείο και το ζητήσεις θα στο δώσουν, νομίζω.... Πάντως αν χρειαζόταν θα το έδινε ο γιατρός...νομίζω.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περαστικα σου!!!
    Κοιτα να μου γινεις καλα γιατι συντομα θα εχουμε πλεκτο-συναντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευτυχώς αυτά τα παράσιτα αντιμετωπίζονται αργά ή γρήγορα.
    Τα άλλα με ανθρώπινη μορφή είναι το δύσκολο.
    Η ιστορία σου και πάλι εξαιρετική.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. περαστικά σου, όσο για το παραμύθι πολύ όμορφο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περαστικα σου Αγγελικη μου!!

    Ξου ξου στο παρασιτο ξου!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. περαστικά κυρά δασκάλα, συμφωνώ κι εγώ με τους αστροσυμμορίτες το παράσιτο θα φύγει γρήγορα αυτό, τέλεια κι η ιστορία.
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Διαβάσαμε σήμερα;