Ο ΜΑΪΟΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ

Καλησπέρα καλοί μου αναγνώστες και ψιλοπυροβολημένα πουλάκια. Τι Μάιος κι αυτός φέτος! Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές που λένε κι εκεί που είδα χτες επιτέλους χελιδόνια, φυσικά εκτός Αθηνών , μας ήρθε σήμερα το πακέτο και μας χάλασε κάθε διάθεση για ρομαντισμούς και ανπολήσεις. όχι που δεν το περίμενα , κάθε άλλο. Προετοιμασμένη ήμουνα, αλλά πάντα έχεις μια μικροαποχαύνωση, μια αίσθηση του δε θα συμβεί πλάκα μου κάνουμε να με τρομοκρατήσουν θέλουν... Χμ χμ διαψεύστηκα οικτρά. Μετά από τόσα χρόνια δουλειάς , χωρίς ουσιαστικές αυξήσεις τα τελευταία χρόνια , να σου κόβουν κι άλλο αυτό που λέμε μισθό ε; Νισάφι!
Αύριο πάλι θ' αρχίσει η κλάψα κι ο πανικός στο σχολείο. Πάει το δώρο πάει το επίδομα αδείας , καλά για το εφάπαξ δεν το συζητώ. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε! Βέβαια μέσα σ' όλα αυτά θα μου φύγει και το άγχος τι θα έκανα αν έπαιρνα συνταξη, πώς θα περνούσα τον ελεύθερο χρόνο μου. Για μένα δουλεύουν όλοι αυτοί βρε ! Σύνταξη , γιατί να πάρεις σου λένε! Κάτσε εδώ να δουλεύεις , καλά θα περάσεις , ε κι αν θάχεις και μια μικρή άνοια σε μερικα χρόνια , θα σε βάλουμε να δουλεύεις με αυτόματο πιλότο. Και θα'χεις και μια ωραιότατη τάξη με πολλάαα παιδιά να μην αισθάνεσαι μοναξιά με λίγα. Θα σου κόψουμε τις πολλές αργίες , θα κάθεσαι παραπάνω στο σχολείο[ έτσι θα συσφίξεις τις σχέσεις με τους συναδέλφους που δεν πας] και για κάθε τριετία που θα υπομένεις και θα παραμένεις θα παίρνεις και δώρο έκπληξη ένα 3% επιπλέον για τη σύνταξη , που δε θα την πάρεις ποτέ. Δεν είπαμε ότι όποιος κάνει παρέα με νέους δε γερνά εύκολα , έτσι κι εμείς σε λίγο θα γυρίσουμε στην παιδική ηλικία.
Λοιπόν επειδή είμαι σπάταλος άνθρωπος και τα λεφτά δε θα με φτάνουνε κάθε πρόσκληση για δεύτερη εργασία δεκτή. Αλλά επειδή υπάρχει και ανεργία η τελευταία λύση είναι εργασία στο εξωτερικό. Σήμερα διαβάζοντας κάτι sites για δασκάλους που αποσπώνται σε χώρες του εξωτερικού διαπίστωσα ότι έχουμε υποτιμήσει πολλές χώρες. Αργεντινή, Ουζμπεκιστάν, Αρμενία, Κονγκό, Μαλάουι [ το τελευταίο πρέπει να το βρω στο χάρτη]. Θα ξενιτευτώ λοιπόν πουλάκια μου , θα γίνω αποδημητικό.
Ας διατηρήσουμε παρ' όλα αυτά την ψυχραιμία μας κι ας ετοιμάσουμε βαλίτσες. Μπορεί να μην πάω στο Περού , στη Χιλή όμως πάνε Έλληνες δάσκαλοι κι από κει τι είναι η Λίμα ; Ένα τσιγάρο δρόμος που λένε.
Αισιοδοξία λοιπόν και να θυμηθώ να κρύβω τα τσιγάρα μου , πέντε ευρώ θα πάνε και η τράκα πάει ήδη σύννεφο.
Καληνύχτα και κάντε όνειρα, αυτά δε φορολογούνται ούτε περικόπτονται