ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ

Καλησπέρα πουλάκια μου. Αυτές τις μέρες συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη δημιουργία αυτού εδώ του blog. Θυμάμαι που αναρωτιόμουν διαβάζοντας τα άλλα blogs πώς στο καλό γίνεται και τα φτιάχνουν και πόσες γνώσεις πρέπει να έχει κάποιος για να το κάνει , αναθεματίζοντας την ώρα που βαρέθηκα να πάω στο β' επίπεδο υπολογιστών. Προσπαθώντας με πολύ κόπο , ομολογώ, κατάφερα να το φτιάξω και πάλι βλέπω ότι μου λείπουν πολλά. Με πιάνει ώρες ώρες μια τελειομανία κι όταν βλέπω πώς δεν τα καταφέρνω τα παρατάω και τσαντίζομαι... Τέλος πάντων ... παλιοχαρακτήρας ! Λοιπον απολογισμός του πρώτου χρόνου ζωής τούτου του πονήματος. Μου έγινε καθημερινή συνήθεια να μπαίνω και να διαβάζω τα νέα των γνωστών- αγνωστων -φίλων μου. Μπορεί να μην απαντώ στα σχόλια , δεν με βοηθάει και η σύνδεση , αλλά πάντα παρακολουθώ τις δραστηριότητες όσων μπορώ και μου επιτρέπει ο χρόνος. Νομίζω ότι κάθομαι στην αυλή σαν τις παλιες γειτόνισσες και μαθαίνω τα νέα της γειτονιάς και πιάνω τον εαυτό μου να ανησυχεί μερικές φορές όταν κάποιος δε δίνει "σημεία ζωής" για πολύ καιρό. Άλλες πάλι φορές αναρωτιέμαι αν έχω κι εγώ κάτι να προσφέρω σ' αυτή τη γειτονιά. Δεν ξέρω , εδώ ο ποιητής σηκώνει τα χέρια... Πάντως το να ακουμπάω κάπου αυτά που σκέφτομαι , αυτά που με χαροποιούν κι αυτά που με πονάνε είναι ανακουφιστικό, νομίζω άλλωστε ότι όλοι αυτό κάνουν σ' αυτές τις απρόσωπες πόλεις. Να' στε καλά λοιπόν γείτονες, όσοι κι αν είσαστε κι εγώ υπόσχομαι να'μαι πιο τακτική και πιο επιμελής από δω και μπρος
Καληνύχτα