Καλησπέρα , να'μαι και πάλι εδώ και όχι στα καλύτερά μου. Γενικά τον τελευταίο καιρό περνάω ζόρια και δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να τα αντιμετωπίσω . Πάντα ήμουν αισιόδοξη και πάντα έβλεπα τη θετική πλευρά των καταστάσεων, ακόμα κι όταν πέρναγα μεγάλα ζόρια. Κάποτε , γιατί τώρα νιώθω σαν να'χω κουραστεί. Μπορεί να'ναι η διάρκεια, μπορεί να΄ναι η συχνότητα , μπορεί να είναι και η ηλικία μου που πολλές φορές τη νιώθω ασήκωτη και δεν μπορώ πια να την κουβαλάω . Τι κάνουν λοιπόν οι γυναίκες στην ηλικία μου; Πολλά που δεν κάνω εγώ γιατί δε μ' αρέσουν, γιατί νομίζω ότι δεν μπορώ τις συμβάσεις , γιατί βαριέμαι μέσα μέσα και θέλω να κάνω πράγματα που να μ' ευχαριστούν. Αυτό που καταλαβαίνω ,πάντως είναι ότι δεν έχω υπομονή ούτε στωικότητα. Θέλω να τ' αλλάξω όλα και να αρχίσω από την αρχή. Μα νομιζω ότι πέρασε ο καιρός κι ο χρόνος λιγοστεύει,δεν με παίρνουν οι ημερομηνίες που λένε και θα πληρώσω ρήτρα. Τι θα πληρώσω που την πληρώνω ήδη αδρά.
Θα μου πείτε γράφω ακαταλαβίστικα , χωρίς διευκρινήσεις και στο κάτω κάτω ποιος ενδιαφέρεται για μια μεσήλικη σε κρίση. Κανείς αγαπητοί μου , κανείς . όλοι μας γεννιόμαστε και φεύγουμε μόνοι μας. Υπάρχουν μόνο κάποια μικρά διαστήματα "ηλιοφάνειας" που νομίζουμε ότι συμπορευόμαστε κι ίσως κάποιοι αυτά τα διαστήματα να τα επιμηκύνουν τραβώντας τα από τις ακρες. Πώς το είπαμε αυτό στη Φυσική ; Μόνιμη παραμόρφωση.
Α ναι μόνιμα παραμορφωμένη με την εικονική πραγματικότητα κι η ισορροπία ούτε ευσταθής ούτε ασταθής, αλλά αδιάφορη. Ναι, διάβαζα φυσική κάποτε όταν ούτε που το σκεφτόμουνα να γίνω δασκάλα . Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, άλλες προτεραιότητες, άλλα όνειρα.
Κάτι μου φωνάζει "ζήσε μ' αυτά που έχεις" ή πιο βάρβαρα "σκάσε και κολύμπα" κι αυτό κάνω , γιατί τους ακούω τους άλλους έστω κι αν δεν το παραδέχομαι(σε δεύτερη πάντα ανάγνωση).
Το post σαν απαισιόδοξο μου φαίνεται, αλλά έτσι μου βγαίνει αυτή την εποχή. Ελπίζω να ανακάμψω , γιατί διαφορετικά την έχω άσχημα. Είναι κι ακριβοί οι ψυχαναλυτές!
Σας φιλώ κι ας μην σας ξέρω
κρίση είναι θα περάσει, όσο για ψυχαναλυτή μάλλον δε χρειάζεσαι, μια φίλη είναι ο καλύτερος ψυχαναλυτής και πολύ φθηνός
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν νιώθεις μόνη στο πέλαγος και δεν ξέρεις από πού να πιαστείς, ότι σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις, σήκωσε τα μάτια ψηλά και κοίτα στο φως. Εκεί είναι Κάποιος που σε αγαπά, που θα σε αγκαλιάσει και θα σε δεχτεί όπως είσαι, αρκεί να Τον κοιτάξεις κατάματα, να ακουμπήσεις πάνω Του. Κάνε λοιπόν μια βόλτα προς την εκκλησία, κάθισε και άσε όλες σου τις σκέψεις να φύγουν μακριά και είμαι σίγουρη ότι θα νιώσεις πολύ καλύτερα, κι αν νιώσεις πάλι την ανάγκη, πάλι τρέξε κοντά Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουράγιο, κυρά δασκάλα μου. Όσο δύσκολα και να περνάς, κράτα λιγάκι θάρρος στην ψυχή σου ρίχνοντας μια ματιά στα δεινά που συμβαίνουν τριγύρω. Για δες, πόσοι ταλαίπωροι δοκιμάζονται χειρότερα από σένα αυτή τη στιγμή. Πάντα υπάρχουν χειρότερα, ό,τι και να μας συμβαίνει, οπότε και μόνον αυτή η αίσθηση είναι αρκετή για να κρατηθούμε στα δύσκολα. Εύχομαι σύντομα να σε ακούσουμε καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήδασκαλάκι μου έπεσες αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα..ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκάπου είχα διαβάσει πως το δύσκολο είναι πως δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να πέσει...γιατί θέλει και αυτό το ταλέντο του... μας έχουν κάνει ενοχικούς απέναντι στην κακοκεφιά και αναγκαζόμαστε να καταπιέζουμε οτιδήποτε αρνητικό..
πέρνα την φάση αυτή, όπως εσύ θέλεις...βγάλε άσχημες σκέψεις προς τα έξω, φάε ένα τόνο σοκολάτα, γκρίνιαξε χωρίς λόγο, πλύνε τα πιάτα δύο φορές ή αν θες μην τα πλένεις καθόλου...και θα περάσει...
επίσης δεν θέλω να ακούω χαζά για ηλικίες και τέτοια..ούτε για προθεσμίες που πιέζουν...οι κακοκεφιές εμφανίζονται σε όλες τις ηλικίες για διάφορους λόγους και πάντα σε κάνουν να νιώθεις το ίδιο πιεσμένος και μόνος είτε είσαι 20, είτε 35 είτε 50 είτε 80...
χωρίς να σε ξέρω βλέπω μία δραστήρια γυναίκα, που δεν επαναπαύεται σε μία μίζερη καθώς πρέπει ζωούλα και έχει το θάρρος να παραδεχτεί ακόμη και τις δυσκολίες των ρόλων που έχει αναλάβει...μία γυναίκα πολυτάλαντη που κατάφερε να βγεί αλώβητη ακόμη και μέσα από την ιδιότητα της ως δασκάλα στο ελληνικό δημόσιο..
έχω να παινέψω έτσι άνθρωπο από τότε που μας ζήτησαν να γράψουμε έκθεση για έναν άνθρωπο που θαυμάζουμε, στο λύκειο...δεν το συνηθίζω άλλωστε και δεν θέλω να το πάρεις σαν κολακία..
καλό καλοκαίρι...
ένα στραβό μαθητούδι!
Αναταράξεις μάτια μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είν' η ζωή
α, ναι! το ξέρεις.... όλοι το ξέρουμε...
ημερομηνίες; ηλικίες; έτη συναπτά;
ας μην τα μιλήσουμε
κάνει και μια ζέστη....
Ας μιζεριάζουμε πότε πότε....
μην έχουμε ενοχές...
(έτσι κι αλλιώς σπάνια το ασκούμε το σπορ-της μιζέριας ντε!)
σε τέτοιες φάσεις που όλοι μας περνάμε (κι ας μην το μαρτυράμε) μια εύκολη λύση quick fix είναι να σκεφτείς όλους όσους έχουν κακή μοίρα (παιδάκια που δεν έχουν ούτε να φάνε κτλ.) και να νιώσεις ευγνωμοσύνη.... Εμένα τουλάχιστον με βοηθά να βγαίνω από τις μαύρες μου.... ελπίζω κι εσένα. φιλί από το μακρυνό Σουλτανάτο
ΑπάντησηΔιαγραφήπού είσαι, καλή μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι κυρίως πώς είσαι;
για γράψε δυο λέξεις να δούμε τι κάνεις;
Τώρα που ήρθε το καλοκαιράκι, ετοιμάζεσαι για τις όμορφες στιγμές του ή ακόμα είσαι κακόκεφη;