ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

Καλημέρα πουλάκια μου. Και πάλι πρωινή πρωινή και έτοιμη για νέες περιπέτειες. Σήμερα φεύγουμε από τα Κύθηρα και πολύ που κάτσαμε λέω εγώ. Ωραίες οι παραλίες, ωραίες οι ομορφιές τους, αλλά δε μας σήκωσε το κλίμα καθόλου. Κουράστηκα μάλλον αντί να ξεκουραστώ και θέλω διακοπές μετά τις διακοπές. Ειδικά ήρθαν στιγμές που ήθελα να πω "δεν υπάρχει κανείς στο σύμπαν να μ' ακούσει και να'ρθει να με πάρει; Με ιπτάμενο δίσκο, με διαστημόπλοιο, με πατίνι, σέρνοντας με οτιδήποτε τέλος πάντων".
Η κατάσταση της υγείας του άντρα μου δεν είναι και πολύ καλή, βεβαίως επισκέφθηκε το νοσοκομείο Κυθήρων κι εδώ πρέπει να πω ότι ήταν εξυπηρετικότατοι και φιλικότατοι[ απίθανο μου φάνηκε για ΕΣΥ], αλλά δεν είδαμε και καμιά βελτίωση. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί άλλο να'σαι στη στεριά κι άλλο σε νησί. Τι να πω , έτσι είναι οι δυσκολίες τις οποίες καλείσαι να αντιμετωπίσεις, αλλά αισθάνεσαι ότι τα όριά σου είναι κάπου κοντά και δεν πρέπει να τα πλησιάσεις γιατί θα εκραγείς και θα ξεφουσκώσεις. Ας μη χάνω όμως την αισιοδοξία μου ε; Πάντα βρίσκεις μικρές ακτίνες ελπίδας και αισιοδοξίας εκεί που τα βλέπεις όλα μαύρα κι άραχλα...
Μάλλον είναι δεδομένο ότι φέτος δε θα δω τον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό όμως; Αυτή την παράμετρο δεν την εξετάσαμε... Αν δεν ήταν να κάνω εμβόλια το εξέταξα σοβαρά...
Μάλλον θα τα ξαναπούμε από Αθήνα ή από κάπου αλλού αν φέξει κάτι καλύτερο
Σας φιλώ