ΚΟΛΙΚΟΣ

άουτς φου φου φου! Κολικός παιδιά κολικός εντέρου κι εγώ μόνη στο σπίτι [ 2,3] δεν ξέρω... Καλά αν ήταν κι άλλοι τι θα μου έκαναν δηλαδή; Διπλώθηκα στα δύο , στα τέσσερα, στα 150 κομμάτια κι άραξα στον καναπέ, πράγμα τελείως παράταιρο με την προ φαγητού ώρα. Μπήκε ο γιος μου από τον καφέ και με ρώτησε τι εχω . Κολικό του λέω και μάλλον δεν κατάλαβε γιατί σε λίγη ώρα με ρωτούσε αν είναι έτοιμα τα καλαμαράκια. Σηκώθηκα λοιπόν να τηγανίσω με ένα μούδιασμα στην αριστερή πλευρά και ψάχνοντας τα εφημερεύοντα στο Internet. Όταν είδα ότι εφημέρευε το ΑΤΤΙΚΟ , είπα άσε το έχουμε δει το έργο και πλακώθηκα στα νερά γιατί αμφιταλαντευόμουν αν είναι κολικός νεφρού ή εντέρου. Μετά από κανά 2 ωρίτσες άρχισε να υποχωρεί ο πόνος κι εγώ ακόμα διπλωμένη στον καναπέ σκεφτόμουν ότι πρέπει να πετάξω τα κομμάτια από τα καλαμαράκια που είχα καθαρίσει γιατί θα βρωμίσει ο τόπος. Γύρισε κι ο σύζυγος αφού τον είχα πάρει ήδη 2 τηλέφωνα και άρχισε τις συμβουλές "να πίνεις νερά , να τρέφεσαι καλύτερα, να ξεκουράζεσαι". Χε χε χε , μάλιστα φίλε μου όταν έχεις κάνει μισό χμ με ένα καρότσι λαϊκής περίπου 20 κιλών το οποίο επιπροσθέτως έχεις ανεβάσει και 13 σκαλιά αυτό πώς λέγεται ξεκούραση;
Σιχτίρισα την τύχη μου που δε μου'δωσε τουλάχιστον μία οικιακή βοηθό, έστω και αλλοδαπή και δεν απάντησα.
Σε προηγούμενη ζωή μάλλον θάμουν μέρμηγκας και θα κουβάλαγα νυχθημερόν το σποράκι μου...
Η εκδίκηση ήρθε κατά τη μία το βράδυ όταν βρώμισαν τα καλαμαράκια στα σκουπίδια κι ενώ οι δυο άντρες της ζωής μου αναρωτιούνταν από τι προέρχεται η μυρωδιά, εγώ έκανα την αδιάφορη. Τους άφησα κανενα μισάωρο και μετά τους είπα να πετάξουν τα σκουπίδια...
Σήμερα είμαι καλύτερα , αλλά το κουβάλημα συνεχίζεται και δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι...
Σας φιλώ