Καλό μεσημέρι πουλάκια μου. Εμφανίστηκε ο ...Λάζαρος! Ναι εδώ είμαι ακόμα . Αντιστέκομαι στις αναποδιές και ... αντέχω ή τουλάχιστον προσπαθώ να αντέξω. Δύσκολα όμως πολύ δύσκολα τα πράγματα όταν δεν έχεις στηρίγματα κοινώς αποκούμπια. Νομίζω ότι ζω σε νιρβάνα. Σηκώνομαι, πάω σχολείο, κάνω μάθημα γελάω, θυμώνω , είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος κι όταν γυρνάω σπίτι τα πράγματα αλλάζουν άρδην που λένε. Εδώ είναι η δυσκολία και η έλλειψη υπομονής που με διακρίνει . Θάθελα να'μαι κάποια άλλη , κάποια που παρατηρεί τα πράγματα απ' έξω , που δεν της συμβαίνουν αυτά, που δε θάθελα σε κανένα να συμβαίνουν.
Σας παρακολουθώ , να το ξέρετε...
σύντομα και πάλι κοντά σας... Θα ανακαινιστώ.
Φιλιά
Καλό απόγευμα από τη Σάμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι και να κάνεις, όσο και να εξαφανιστείς ..είσαι πάντα η δική μας δασκάλα, η φίλη δασκάλα με τις όμορφες ιστορίες απο τη Μυθολιγία..( μήπως λίγο τεμπελιάσαμε; θέλουμε ιστορίες)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σε ακούω,..σου εύχομαι οτι καλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίτσα
Ααααααααα...... που είσαι συ πουλάκι μου??
ΑπάντησηΔιαγραφήμας έχεις λείψει, ελπίζω να μην συμβαίνει κάτι σοβαρό και να σε ξαναδούμε σύντομα!
Φιλιά!
Kυρά Δασκάλα μου, θαρρείς πως και εμείς από καλό μας ταλιανιζόμαστε με τούτο το πράμα (bloging)δεν ξέρω και να το πω....έλα από το σπίτι να σου κάνω mia ψυχοθεραπεία....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι που εισαι παλιεδω.Υπομονη και οτι και αν συμβαινει ευχομαι να πανε ολα καλα.Ευχομαι μια καλη χαμογελαστη εβδομαδα με τα λιγοτερα προβληματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔασκάλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ! Πες το από μέσα σου, γράψτο σε τοίχους,χαρτιά,καθρέφτες, βγες στο μπαλκόνι και ούρλιαξε το, πάνω από όλα πίστεψε το και στο τέλος θα συμβεί! ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!
Σε φιλώ και περιμένω νέο ποστ!