Καλησπέρα πουλάκια μου . Είμαι και πάλι στους δρόμους . Άλλοτε σε καμιά συγκέντρωση , μη νομίζετε και μεγάλα πράγματα ένα μόνο παρόν, κι άλλοτε στο νοσοκομείο γιατί και πάλι ο άντρας μου είναι στο νοσοκομείο. Για τη μέση του αυτή τη φορά, αλλά στον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ ένα νοσοκομείο αρκετά μακριά από το σπίτι μου . Η διαδρομή κουραστική , βέβαια έμαθα και τη διαδρομή ΑΙΓΑΛΕΩ - ΠΑΝΟΡΜΟΥ , αλλά τώρα με τα γεγονότα η πρόσβαση είναι λίγο δύσκολη εκεί. Παίρνω λοιπόν την τσαντούλα μου, τη μαγική τσαντούλα με τα φελτ τους πηλούς και τις κορδέλες και τα αραδιάζω εκεί στα τραπεζάκια με τις ρόδες όντας γραφική, το ξέρω, αλλά είναι η μόνη διέξοδος. Εργασιοθεραπεία και ξερό ψωμί!
έχω επιστρέψει πια στις παλιές καλές μου συνήθειες, να περπατώ μόνη μου στο δρόμο, να μην πίνω με κανέναν καφέ, να μη θέλω να κουβεντιάσω και να κάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν είμαι εγώ άυτή που κινείται στους σταθμούς των τρένων με πρησμένα πόδια και γυρνάει το βράδυ σπίτι για να κοιμηθεί με ύπνο χωρίς όνειρα. Είναι κάποια άλλη που την παρακολουθώ και τη λυπάμαι, αλλά δε μπορώ να τη βοηθήσω. Δε μπορώ να της συγχωρήσω πια τις τόσες λάθος επιλογές της . Γηράσκω και μαθαίνω ακόμα [ καλά έχω πολλά να μάθω ] επώδυνα, στενόχωρα, αλλά μαθαίνω΄και ζυγιάζω τα βλέμματα, τις κινήσεις τις αντοχές των γύρω μου. Μπορεί και εγώ σε μια ανάλογη περίπτωση να έκανα το ίδιο, το ενδιαφέρον μου να έφτανε ως εκεί που δε θα μου γινόταν κουραστικό. Μπορεί, δεν ξέρω... Θάθελα να μη γίνω έτσι , να μην καταντήσω έτσι.
Αυτά τα λίγα για βράδυ, να μη βαρυστομαχιάσουμε κιόλας κι από δω και μπρος υπόσχομαι πως δε θα ξαναασχοληθώ με οτιδήποτε και οποιονδήποτε δεν αξίζει της προσοχής μου. Τέλος αυτά και θα επανέλθουμε στα παλιά διδακτικά μας μαθήματα γιατί έχω πολύ καρό να το κάνω .
Καληνύχτα
Πόσο χάρηκα που σας είδα ξανά εδώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέω πως, αν θέλεις πραγματικά να βοηθήσεις κάποιον, πρέπει να ξεοβολευτείς. Να αλλάξεις το πρόγραμμά σου, να βγάλεις από το μυαλό σου τις έννοιες σου και να το βάλεις να σκεφτεί τρόπους συμπαράστασης... Τόσοι λίγοι θέλουν να το κάνουν κι ακόμα λιγότεροι (τελευταία διαπίστωσα κι εγώ) μπορούν.
Για να μη φλυαρώ... σα νεράκι κύλησαν οι σκέψεις σας μέσα μου, σκέψεις γνώριμες...
Και, ναι! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να δημιουργείς, ιδιαίτερα όταν χάνεσαι... Πιστεύω πως είναι ένεση ζωής.
Καληνύχτα, κυρά Δασκάλα!
Φίλη μου σε νοιώθω..μέσα σου υπάρχου τώρα δύο διαθέσεςι η ανθρώπινη και εκείνη του πρέεπι..το έχω νοιώσει 11 ολόκληρα χρόνια..Πρόσεξε να μη περάσεις τη λεπτή γραμμή που σε περνά στη..κατάθλιψη.Βρες τρόπους να γεμίζεις τα κενά, τη ψυχή σου και σκέψου με αισιοδοξία οτι κι..αυτό θα περάσει όσο δύσκολο κι αν είναι..δεν βρίσκω το τηλέφωνο σου να σου μιλήσω. Η σκέψη μου δίπλα σου γλυκιά μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητη κυρα δασκαλα, αν ξερατε πως σας νοιωθουμε ολες εμεις που εχουμε βιωσει ενα σοβαρο προβλημα υγιειας ειτε οι ιδιες ειτε στενα δικο μας προσωπο!Μολις γυρισα απο τον Ευαγγελισμο οπου χειρουργηθηκε η συνυφαδα μου.Στο διπλανο κρεββατι ηταν μια κυρια ηλικιωμενη μεν,83 ετων,αλλα σε αριστη φυσικη,πνευματικη και ψυχικη κατασταση παρα
ΑπάντησηΔιαγραφήτις συνεδριες χημειοθεραπειας στις οποιες υπεβαλλετο.Οχι μονο εφροντιζε σα στοργικη μητερα τη φρεσκοχειρουργημενη συνυφαδα μου μολις αντεληφθη οτι ηταν μονη χωρις γονεις,πεθερικα και γιους φοιτητες σε επαρχιακες πολεις αλλα μου ειπε και το εξης εκπληκτικο!Εχω υποβληθει σε 10 σοβαρες επεμβασεις,γνωριζω ολα σχεδον τα νοσοκομεια Αθηνων,εχω χασει κορη προ 7ετιας στο ογκολογικο του Ευαγγελισμου αλλα δεν παραιτουμαι!Πρεπει να ζησω για να βοηθησω τον αγιο ανδρα μου που ειναι 92 ετων και να συνεχισω να σιδερωνω τα πουκαμισα του γαμβρου μου που εμεινε πιστος στη μνημη της κορης μου!Μεγαλο μαθημα κουραγιου!Οδηγησα 200 χλμ μεχρι τη πολη μου παιρνοντας μαθηματα αισιοδοξιας!
Σας ευχομαι καλη δυναμη και..σκεφτομαι αφου διαβασα ολες τις αναρτησεις οτι ο συζυγος ειναι τυχερος μεσα στις ατυχιες του που σας εχει πλαι του και οι μαθητες σας τυχεροι που σας εχουν δασκαλα!