ΕΚΛΕΙΨΗ- ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Καλημέρα. Σήμερα θα σας πω μια ιστορία για τις εκλείψεις . Μια ιστορία λίγο διαφορετική από την επίσημη επιστημονική.
Στην αρχή της δημιουργίας του κόσμου, όταν όλα ήταν ακόμα σκοτεινά , ο Ήλιος κι η Σελήνη συναντήθηκαν για πρώτη φορά και ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Πίστευαν όπως όλοι οι ερωτευνμένοι ότι θα βρίσκονταν για πάντα μαζί, αλλά άλλες οι βουλές...
Κατάλαβαν ότι είναι αποφασισμένο ο Ηλιος να φωτίζει τη Γη τη μέρα , ενώ η Σελήνη τη νύχτα και έπεσαν σε μεγάλη στενοχώρια.
Ο Θεός που είδε τη στενοχώρια τους , τους φώναξε για να τους εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα.
"Εσύ ήλιε , του είπε, θα φωτίζεις και θα ζεσταίνεις τη γη, θα μεγώνεις τα παιδιά και τα λουλούδια, ενώ η Σελήνη θα κάνει λαμπρή τη νύχτα και θα φωτίζει τους ερωτευμένους που θα αποζητούν τη μοναξιά"
Ο Ήλιος που έβλεπε τη Σελήνη να στενοχωριέται, ζήτησε τότε μια χάρη από το Θεό.
"Βοήθησε τη Σελήνη να νικήσει τη μοναξιά", τον παρακάλεσε.
Κι ο Θεός έδωσε στη Σελήνη για συντροφιά τ' αστέρια.
Όταν η Σελήνη αισθάνεται μοναξιά, καταφεύγει στ' άστρα, που κάνουν τα πάντα για να την παρηγορήσουν, αλλά ποτέ δεν το πετυχαίνουν.

Σήμερα ζούν χωριστά. Ο Ήλιος προσποιείται ότι είναι ευτυχισμένος και η Σελήνη προσπαθεί να κρύψει τη στενοχώρια της.
Λένε ότι ο Θεός ήθελε η Σελήνη να είναι πάντα γεμάτη και φωτεινή, αλλά δεν τα κατάφερε... Γιατί είναι γυναίκα και καμμιά γυναίκα δεν μπορεί να ζει χωρίς αγάπη.

Όταν είναι ευτυχισμένη είναι γεμάτη και λάμπει. Όταν είναι δυστυχισμένη είναι μισή και ένα τέταρτο και τότε δεν είναι δυνατόν να φανεί η λάμψη της.

Η Σελήνη και ο Ήλιος ακολουθούν τη μοίρα τους. Αυτός, μόνος αλλά δυνατός. Η Σελήνη παρέα με τ' άστρα, αλλά, αδύναμη.
Πολλοί άντρες προσπάθησαν να την αποκτήσουν αλλά δεν μπόρεσαν. Μερικοί πήγαν να τη δουν από κοντά, αλλά και πάλι γύρισαν άπρακτοι. Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να τη φέρει στη Γη ούτε και κανείς κατάφερε να την κάνει να ερωτευτεί.
Ο Θεός τότε αποφάσισε ότι κανένας έρωτας δεν θα είναι αδύνατος. Ούτε του Ήλιου και της Σελήνης. Τότε, δημιούργησε την έκλειψη.

Σήμερα ο Ήλιος και η Σελήνη, ζουν περιμένοντας αυτή τη στιγμή. Αυτή τη στιγμή που τους δόθηκε και που τόσο σπάνια συμβαίνει.

Αυτό το έργο αγάπης ονομάστηκε "έκλειψη". Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτη η λάμψη πάθους, είναι τόσο μεγάλη, που συνιστάται να μη βλέπουμε προς τον ουρανό εκείνη τη στιγμή, γιατί τα μάτια μας μπορεί να τυφλωθούν, αντικρύζοντας τόση αγάπη.
Μύθος ή όχι η αφοσοίωση είναι πάντα το ζητούμενο και νομίζω ότι μπορεί και να μην είναι ανεύφικτο. Ε;
Άντε τώρα να το εξηγήσω το φαινόμενο από την επιστημονική του πλευρά στην τάξη!. Νομίζω ότι αν τους πω αυτή την ιστορία θα τη θυμούνται καλύτερα
Φιλιά