ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Καλησπέρα, καλησπέρα. Οι διαδρομές συνεχίζονται ... Στην Κηφισιά κάνει κρύο πάλι και χιονίζει αραιά και πού. Κρυώνω και φοράω σκούφο κάθε φορά που βγαίνω από το νοσοκομείο για να καπνίσω. Ακούω πολλές πανομοιότυπες ιστορίες και συμμετέχω σε ατέρμονες συζητήσεις για φάρμακα, νοσηλείες, καλούς και κακούς γιατρούς, ελπίζω σε νέες θεραπείες και ο καιρός κυλά χωρίς ούτε ίχνος άνοιξης.
Ψέματα! Κάτι θαρραλέες αμυγδαλιές γέμισαν μπουμπούκια και άνθη. Έχω πολύ χρόνο για να τις παρατηρώ , όπως επίσης και κάτι ουράνια τόξα που φανερώνονται από το πουθενά και σου φέρνουν την ελπίδα μιας καινούριας πιο ζεστής μέρας.
Ξέρετε το μύθο της αμυγδαλιάς;
Τον καιρό του Τρωικού πολέμου στη Θράκη ζούσε η Φυλλίδα , μια βασιλοπούλα κόρη του βασιλιά Σίθωνα. Στην παραλία που βρισκόταν με τις φίλες της άραξε ένα από τα καράβια των Ελλήνων πολεμιστών με αρχηγό το Δημοφώντα, το γιο του Θησέα.
Φυσικά προέκυψε έρωτας από την πρώτη ματιά και όλα τα συναφή και μια και ο γαμπρός ήταν από καλή γενιά ο βασιλιάς Σίθωνας δεν πρόβαλλε αντιρρήσεις και ο γάμος έγινε σύντομα.
Όμως ο Δημοφώντας δεν ήταν παιδί της επαρχίας και σύντομα νοστάλγησε την πατρίδα του. Η γυναίκα του τον παρότρυνε να πάει αν και τα προαισθήματά της δεν ήταν καλά.
Έφυγε ο Δημοφώντας, έφτασε στην Αθήνα, συνάντησε συγγενείς και φίλους κι εκείνη περίμενε πάντα στην ακτή τον ερχομό του που όλο αργούσε.
Είχε έρθει ο χειμώνας και το ταξίδι με το πλοίο ήταν δύσκολο...
Η κοπέλα περίμενε και μαράζωνε μέρα με τη μέρα , μέχρι που οι θεοί τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε ένα δέντρο χωρίς φύλλα και καρπούς να στέκει εκεί στην άκρη του βράχου και ν' αγναντεύει τη θάλασσα.
Ο Δημοφώντας μη μπορώντας να περιμένει την καλυτέρευση του καιρού ξεκίνησε με τα πόδια για να φτάσει στη Θράκη, μα μόλις έφτασε εκεί κι αντίκρισε το δέντρο κατάλαβε τι είχε συμβεί. Πικραμένος το αγκάλιασε και τότε μες στη μέση του χειμώνα το δέντρο γέμισε μικρά άσπρα λουλούδια , καρπούς και φύλλα. Η αγάπη το έκανε ν' ανθίσει πριν την ώρα αδιαφορώντας για το βοριά που εξακολουθούσε να φυσάει .
Κι αυτό κάνει από τότε κάθε χρόνο.
Εμείς άραγε μπορούμε ν' ανθίσουμε και να νικήσουμε ότι μας πληγώνει ;
Καληνύχτα