Καλό μεσημέρι πουλάκια μου. Ζέστη ε; και απότομα μπορώ να πω , τόσο απότομα που δεν μπόρεσα να βάλω στην κανονική σειρά τα φανελάκια μου [ δεν σας έχω μιλήσει γι' αυτά :μακρυμάνικο-κοντομάνικο-φαρδιά τιράντα-λεπτή τιράντα] ανάλογα με τους μήνες και τη θερμοκρασία. Στο σχολείο με δουλεύουν και μου λένε πως είναι παραξενιά της ηλικίας, αλλά εγώ αγαπώ το βαμβάκι μέσα από το ρούχο και επιπλέον αφού δεν ιδρώνω ποιον ενοχλώ παρακαλώ; Φέτος λοιπόν έχασα τη σειρά φανελάκι αμάνικο και πέρασα απευθείας στο ραντάκι και μετά ... ζεστάθηκα! Μας τρέλανε αυτός ο καιρός τελείως. Ευτυχώς που η ζέστη αρχισε τώρα που τελειώνουν τα μαθήματα, διαφορετικά ποιος τα συγκρατούσε τα ασυγκράτητα! Καλό που τελειώνουν τα μαθήματα αφενός, κακό γιατί με βλέπω συνέχεια στο σπίτι αφετέρου. Ψάχνομαι μήπως βρω καμιά καλοκαιρινή δουλειά , να βγαίνω έξω , να μην πάθω παράκρουση.
Θα μου πείτε εδώ δε βρίσκουν άλλοι κύρια δουλειά, θα βρεις εσύ συμπληρωματική; Ελπίζω γιατί θέλω να πάω και ταξίδι και φύγαν οι εποχές των 7 στρουμπουλών αγελάδων. Κάτι είχαν πει εκείνες οι συμμαθήτριες για ταξίδι στην Ισπανία και διαμονή σε σπίτι. Εγώ βρήκα το σπίτι στη Βαρκελώνη, τη συμφέρουσα τιμή, το χρόνο. Το χρήμα ψάχνουμε όλοι μας , αλλά και με το πούλμαν πάμε σε τελευταία ανάλυση, εκεί θα κολλήσουμε!
Εδώ δεν κολλήσαμε που περάσαμε όλο το χειμώνα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο σε κατάσταση καταστολής!
Σήμερα διάβαζα κάποιες παλιότερες αναρτήσεις και κατάλαβα ότι το μόνο που έγραφα όλο τον προηγούμενο χρόνο ήταν η απελπισία μου και η μοναξιά μου. Θα μου πείτε το παράπονό σου είναι και κάπου θέλεις να το πεις, αλλά έχω γίνει πολύ μιζεροκλαψιάρα. Α στο καλό δεν ήμουν ποτέ μου έτσι. Καιρός να ξαναγίνω όπως πριν. Η σημερινή κατάσταση κουράζει το κοινό