Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Καλησπέρα πουλάκια μου. Απόψε θα σας μιλήσω για την ιστορία μιας γριούλας νεράιδας, που μπορεί και να μην υπάρχει πια.
Ήταν κι αυτή κάποτε μικρή σκανταλιάρα νεράιδα που της άρεσε να κάνει ζαβολιές , να γυρνά παντού και να μαθαίνει. Να μπαίνει στα δύσκολα , να τρώει τα μούτρα της, να πέφτει και να σηκώνεται και να πετάει γι' αλλού. Τόσα μέρη, τόσα δάση και ακροποταμιές μέχρι να βρει το δικό της μέρος να εγκατασταθεί. Οι άλλες την έβλεπαν και περίμεναν να κατασταλάξει κι όλο κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά.
Πέρναγε ο καιρός χωρίς σκοπό μέχρι που η νεραϊδοβασίλισσα την πήρε παράμερα και της μίλησε σοβαρά:
-Δεν μπορείς να γυρνάς από δω και από κει, της είπε . Πρέπει να προσφέρεις κι εσύ κάτι σ' αυτή τη φύση που μας φιλοξενεί.
Έσπασε το κεφάλι της , μα δεν έβρισκε κάτι να της αρέσει πολύ. Δεν μπορούσε να κάνει για πολύ καιρό το ίδιο πράγμα, βαριόταν τρομερά την επανάληψη.
Μερικές φορές προσπάθησε να ξεκολλήσει τα φτερά της , λες κι έτσι θα μπορούσε να απολλαγεί από την υποχρέωση, αλλά αυτό ήταν αδύνατον.
Ώσπου μια μέρα δίπλα στο ποτάμι συνάντησε κάποια νεραϊδόπουλα που τσαλαβουτούσαν στα νερά κι έπαιζαν τραβώντας τα φτερά μιας λιβελούλας που δεν ήθελε να παίξει μαζί τους.
Ήταν όλα διαφορετικά, κανένα δεν έμοιαζε με το άλλο , το καθένα ξεχωριστό και μοναδικό. Δε θα βαριόταν μαζί τους, μέχρι να συνηθίσει το ένα θα γνώριζε το άλλο και μετά το άλλο και το άλλο...
Πήγε λοιπόν, στη νεραϊδοβασίλισσα και της είπε:
-Ξέρεις, νομίζω αποφάσισα τι θέλω να κάνω. Θέλω να μα΄θω αυτά τα νεραϊδόπουλα όσα ξέρω κι εγώ. Να τα διδάξω τους κανόνες του δάσους, αυτούς που εγώ δεν ακολουθώ , αλλά να τα κάνω συγχρόνως ελεύθερα να τους αμφισβητούν. Γίνεται;
Η νεραϊδοβασίλισσα έξυσε λίγο το κεφάλι της, το σκέφτηκε το ξανασκέφτηκε και της έδωσε την άδεια.
Εκείνη στην αρχή δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Κανένας δεν την είχε διδάξει, ό,τι ήξερε το'χε δει με τα μάτια, το'χε μυρίσει, το'χε γευτεί και το'χε ακουμπήσει.
Βιβλία δεν είχε , άλλωστε τι λένε τα βιβλία; Κανόνες που ποτέ δεν μπόρεσε να εφαρμόσει! Είχε όμως τόσο όρεξη...
συνεχίζεται...
Καληνύχτα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πέρασα για μια φθινοπωρινή καλημέρα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα καρδιά μου..
Μόλις τελείωσα το παραμύθι.. με τις νεραιδοβασίλισσες….
Πόσο χρώμα δίνουν στην ζωή μας…
Μου αρέσει να φεύγω .. από την πεζή πραγματικότητα μέσα από τα παραμυθια..
Έχει σκληρά χρώματα… και ούτε λίγο glitter…
Να περνάς καλά …
Καλησπέρα σου και πολύ μας άρεσαν οι νεραιδοβασίλισσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα μας άρεσαν, είναι οι πιο ωραίες αντικαταθλιπτικές φαντασιώσεις.
Olá amiga!
ΑπάντησηΔιαγραφήPassei para rever seu cantinho... como sempre, maravilhoso e inspirador!
Novamente, parabéns!
Espero você em:
magiadaines.blogspot.com
Um ótimo fim de semana!
Beijinhos carinhosos.
Itabira Brasil