Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΚΙ Η ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ

Καλησπέρα πουλάκια μου. Τι είπα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι επανακάμψαμε; Ναι, καλά .... Αρρώστησα σνιφ σνιφ , αρρώστησα κι έχω πυρετό. Πώς να περάσω το Σαββατοκύριακο, χωρίς γιατρό, χωρίς μία αντιβίωση. Παλιομικρόβια με βρίσκεται ευάλωτη και με χτυπάτε σαν χταπόδι ! Λοιπον το έχω παρατηρήσει όταν λεώ στα παιδιά ότι τη Δευτέρα θα γράψουμε τεστ Μαθηματικών , θ' αρρωστήσω το Σαββατοκύριακο. Μήπως λέω , μήπως μουρμουράνε τα παιδιά και οι μανάδες για την επανάληψη και με παίρνει η μπάλα; Να το σκεφτώ καλύτερα και να βάζω τεστ απροειδοποίητα...
Λοιπόν επειδή έχω κακιώσει , σήμερα θα σας μιλήσω για τις τσουκνίδες και για το λόγο που τα φύλλα τους τσιμπάνε.
Θα μου πείτε μάλλον ότι η τσουκνίδα με αυτό τον τρόπο αυτοπροστατεύεται από τους επίδοξους επισκέπτες που θέλουν να την προσθέσουν στη διατροφή τους. Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος... Κάποτε μια πεταλούδα γύριζε απελπισμένη στο λιβάδι για να βρει ένα μέρος ν' αφήσει τ' αυγά της. Έψαχνε από δω κι από κει , αλλά κανένα μέρος δεν της φαινόταν ασφαλές. Όλα τα κλαδιά και τα φύλλα που είχε βρει μπορούσαν πολύ εύκολα να εξερευνηθούν από άλλα έντομα που πολύ θα χαίρονταν βρίσκοντας έναν απρόσμενο μεζέ.
Κουρασμένη και απογοητευμένη καταλάβαινε ότι ο χρόνος της τελείωνε και σε λίγο θα'ταν αργά γι' αυτήν . Έτσι κι αλλιώς ένα μικρό εφήμερο ήταν ...
Ξαφνικά είδε ένα πράσινο φυτό, αποτραβηγμένο απ' όλα τ' άλλα. Το πλησίασε και το χαιρέτησε. Εκείνο έστρεψε παραξενεμένο τα φύλλα του, γιατί είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που κάποιος του είχε απευθύνει το λόγο.
- Γιατί μένεις μόνο σου; του είπε
- Κανείς δε με πλησιάζει, τα φύλλα μου τσιμπάνε και το τσίμπημα πονάει , της απάντησε
Η πεταλούδα σκέφτηκε γρήγορα και της είπε ευγενικά:
-Θα μπορούσα να σου ζητήσω μια χάρη; Θέλω να φυλάξεις τα αυγά μου παάνω στα φύλλα σου. Θα με υποχρέωνες!
Η τσουκνίδα γύρισε έκπληκτη και σχεδόν κοκκίνισε από ευχαρίστηση.
- Βεβαίως , της είπε ό,τι θες, χαρά μου να σε βοηθήσω.
Έτσι κι έγινε . Η πεταλούδα ακούμπησε απαλά χιλιάδες αυγά πάνω στα φύλλα της, έκανε μετά μια μικρή υπόκλιση ...κι έφυγε.
Ήρθε ο χειμώνας κι η τσουκνίδα έστρεψε όλο της το ενδιαφέρον στα αυγά της πεταλούδας. Φρόντιζε να τα κρατάει ζεστά ,στεγνά και ασφαλή. Άλλωστε κανείς δε την πλησίαζε!
Όταν ήρθε η άνοιξη και ο ήλιος άρχισε να ζεσταίνει τα φύλλα της, ένιωσε παράξενα σκιρτήματα να τη γαργαλάνε. Χιλιάδες μικρές κάμπιες χαιρόταν τις ακτίνες του ήλιου, έκαναν ακροβατικά πάνω στα φύλλα και στον κορμό της και καμιά μα καμιά δεν απομακρυνόταν από αυτήν . Πέρναγαν οι μέρες κι η τσουκνίδα ήταν πολύ περήφανη για το κατόρθωμά της! Οι κάμπιες μεγάλωναν μεγάλωναν , τυλίχτηκαν σ' ένα κουκούλι και η ηρεμία τους τρόμαξε την τσουκνίδα. Πέρσαν πάλι οι μέρες κι ένα πρωινό ένας περίεργος ήχος έδωσε την εκκίνηση. Χιλιάδες πολύχρωμες πεταλούδες έσκιζαν το κουκούλι τους κι αντίκριζαν τον μαγιάτικο ήλιο. Πέταξαν όλες μακριά ψάχνοντας για λουλούδια πλούσια σε νέκταρ κι άρωμα. Η τσουκνίδα έμεινε μόνη της .
"ώστε αυτό ήταν; "σκέφτηκε." Τώρα κανείς δε θα'χει την ανάγκη μου, θα ξαναγυρίσω στη μονότονη κι άσκοπη ζωή μου".
Δεν ήταν όμως έτσι. Σε λίγες μέρες ένα δειλό " Καλημέρα σας" ακούστηκε. "Μήπως θα μπορούσα να αφήσω στα φύλλα σας τα αυγά μου;" Η τσουκνίδα ξανακοκκίνησε κι έγνεψε καταφατικά.
Καληνύχτα . Αχ περαστικά μου ! σνιφ σνιφ