ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΗ

Καλησπέρα πουλάκια μου και χρόνια πολλά. Μην υποθέσετε ότι βρισκόμουν σε μέρη μακρινά και σας ξέχασα , απατασθε πλάνην οικτράν. Το παλιό pc με προδίδει και δεν μπορώ να μπω στις αναρτήσεις , μπουκωμένο μου φαίνεται...
Πέρασε το Πάσχα και δεν πήγα πουθενά , τι γκαντεμιά κι αυτή , μ΄έφαγε η πρωτεύουσα πάλι . Όχι ότι δεν είχα προτάσεις ,αλλά μια ο καιρός , μια η αναβλητικότητά μου , μια η ασυμφωνία των μελών της οικογένειας για τον τόπο διακοπών , μια η ίωση που περνάει τις τελευταίες μέρες ο γιος μου [ καλά οι άντρες όταν αρρωσταίνουν με εξουθενώνουν] με άφησαν εδώ. Κι όχι τίποτα άλλο τη Δευτέρα έχω σχολείο και νιώθω σαν να μην ξεκουράστηκα διόλου. Τέλος πάντων ας είμαστε καλά πρώτα απ' όλα και ...έρχεται και καλοκαιράκι. Είδατε καθόλου χελιδόνια; Για μένα αυτά είναι η επιβεβαίωση της άνοιξης. Γιατί όπως λέει και το τραγουδάκι...
Πάει, εχάθηκε το χιόνι,
έφθασε το χελιδόνι,
και το βλέπει το παιδί
και πηδά και τραγουδεί·
«Χελιδόνι γύρισε·
καλοκαίρι μύρισε».
Λοιπόν σήμερα θα σας πω μια ιστορία μ' ένα χελιδόνι.
Κάποτε στα παλιά πολύ παλιά χρόνια, τότε που οι θεοί ζούσαν στον Όλυμπο, ο Χειμώνας ήταν ένα ζωηρό παλικάράκι κι όχι ο γέρος που βλέπουμε στις ζωγραφιές. Κολλητός φίλος του Δία ανέβαινε συχνά στον Όλυμπο για να τον δει και να κάτσει μαζί του μερικές μέρες. Εκεί έτρωγαν , έπιναν και διασκέδαζαν συνοδεία απολλώνιας λύρας. Ο Χειμώνας είχε πολλές κατακτήσεις, αλλά για γάμο ούτε λόγος. Άλλωστε ήταν και λίγο νομάς , 6 μήνες στο βόρειο ημισφαίριο , έξι στο νότιο ποια θα τον ακολουθούσε;
Μια χρονιά όμως συνέβη κάτι που άλλαξε τη ζωή του. Η άνοιξη έφτασε
νωρίτερα απ'ό,τι άλλες χρονιές. Τότε ήταν που βγήκε η παροιμία "ο
Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει" γιατί πραγματικά έκανε
Φλεβάρη μήνα υπέροχο καιρό. Βγήκε κι ο Χειμώνας να δει πως τόλμησε ο
Φλεβάρης να τον παρακούσει και να κάνει ζέστη και αντίκρυσε την Άνοιξη. Δεν είχαν ξανασυναντηθεί ποτέ μέχρι τότε, γιατί όταν αυτός έφευγε, αυτή ερχόταν, αλλά με το που την είδε κατάλαβε τι είχε χάσει και για να μη σας τα πολυλογώ την ερωτεύτηκε.
Θελησε κάτι να της προσφέρει κι επειδή δεν βρήκε τίποτα άλλο έκοψε ένα κλωνάρι αμυγδαλιάς, που ήταν το μόνο ανθισμένο δέντρο και της το προσέφερε.
Η Άνοιξη το βρήκε πολύ φτωχό για τα δεδομένα της και αμέσως τον αποπήρε :
-Πώς τολμάτε κύριε, εσείς ένας κοινός θνητός να ρίχνετε τα μάτια σας πάνω μου και να μου προσφέρετε και άνθη;
Ο Χειμώνας θίχτηκε
- Ε ! Όχι και κοινός θνητός , κοτζάμ Χειμώνας εδώ ! Σας παρακαλώ να συστηθούμε και να πάμε να πιούμε ένα απεριτίφ.
-Μα τι μου προτείνετε; τον έκοψε η Άνοιξη , εσείς σε λίγο θα φύγετε κι απορώ πώς δεν τό'χετε κάνει ήδη.
-Μάλλον εσείς ήρθατε νωρίτερα , απάντησε ο Χειμώνας που δεν είχε μάθει να τον σνομπάρουν.
Η Άνοιξη κοίταξε την ατζέντα της και είδε ότι όντως είχε έρθει πολύ πιο νωρίς, γι' αυτό αμέσως μάζεψε όλα τα λουλούδια που είχαν αρχίσει να φυτρώνουν , σήκωσε άρον άρον τα πουλιά που κάθονταν στις φωλιές, έκρυψε και τον ήλιο πίσω από ένα σύννεφο και εξαφανίστηκε.
Ο Χειμώνας προσπάθησε να τη σταματήσει, αλλά το μόνο που πρόλαβε να πιάσει ήταν ένα χελιδόνι. Μετά έψαξε παντού την Άνοιξη , έβαλε μέσον και το Δία , αλλά αυτή πουθενά...
Πέρασαν οι μέρες κι ήρθε ο καιρός να φύγει. Το χελιδόνι μάταια τον παρακαλούσε να το αφήσει ελεύθερο να χτίσει τη φωλιά του. Ο Χειμώνας ήθελε να το κρατήσει για πάντα γιατί του θύμιζε την άνοιξη. Τότε το χελιδόνι του είπε:
- Άφησέ με ελεύθερο και σου υπόσχομαι να πείσω την Άνοιξη να έρθει κοντά σου.
Ο Χειμώνας που δεν είχε άλλη επιλογ'η , το άφησε κι αυτό πήγε κατευθείαν στη Άνοιξη να της προτείνει να γυρίσουν πίσω να βρουν το Χειμώνα και να ζήσουν για πάντα όλοι μαζί σ' έναν τόπο. Αυτή ούτε που να τ' ακούσει!
Απελπισμένο το χελιδόνι πήγε και βρήκε τα υπόλοιπα χελιδόνια και τους είπε:
-Δε θα'ταν καλύτερα να μην ξενιτευόμαστε κάθε χρόνο; Να ζούμε μόνιμα σ' έναν τόπο να φτιάχνουμε τις φωλιές μας και να μεγαλώνουμε τα μικρά μας χωρίς να αγχωνόμαστε να πετάξουν γρήγορα πριν έρθει ο Χειμώνας;
Τα χελιδόνια άρχισαν να γελάνε .
-Τι είμαστε εμείς σπουργίτια; του είπαν . Εμείς είμαστε ταξιδιάρες ψυχές...
Από τις φωνές και τα γέλια ξύπνησε ο Δίας και πήγε να δει τι γίνεται. Όταν του εξήγησαν είπε στο χελιδόνι
-Τι να σου κάνω είσαι μόνο σου, αν συμφωνούσαν και τα υπόλοιπα κάτι μπορούσε να γίνει...
Και μάλλον από αυτά τα λόγια του βγήκε η παροιμία" Ένα χελιδόνι δε φέρνει την Άνοιξη"
Καλή Άνοιξη λοιπόν , μια και ήρθε
Σας φιλώ , να προσέχετε