ΑΝΑΔΥΣΕΙΣ

Καλησπέρα πουλάκια μου. Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες και για τη σημερινή και για την αυριανή ημέρα. Χρόνια Πολλά και σε μια μικρή φίλη που μάλλον υπερτίμησα τις αντοχές και τις διαθέσεις της . Μπορεί μερικές φορές να βλέπουμε μόνο ότι θέλουμε εμείς να δούμε ή ότι μας βολεύει. Έτσι μάλλον παρασύρθηκα κι εγώ κι έκανα το βαμπίρ. Θέλησα να γίνω νέα και πάλι, να βρω νέους κώδικες και συμπεριφορές , να ξεφύγω λίγο από τα τετριμμένα της ηλικίας μου. Ένα είδος ψυχικού μπότοξ μου χρειαζότανε γιατί έβλεπα τη ζωή μου να περνάει και να έχω χάσει επεισόδια,όμως το μπότοξ έχει μικρή διάρκεια ζωής και απ' ότι ξέρω μετά γίνεσαι χειρότερα από πριν. Κάπως έτσι έγινε και με μένα. Η αρρώστια του άντρα μου με έχει καταβάλει, κακά τα ψέματα , και άρχισα να περιστρέφομαι μέχρι ΄που κλείστηκα και πάλι στο καβούκι μου και στην ασφάλεια της κλειστής πόρτας του σπιτιού μου. Το'χω κάνει και στο παρελθόν κι έχασα κάποια χρονάκια. Αυτά τα χρονάκια θέλησα να ξαναβρώ. Μόνη μου δεν μπορούσα κι έτσι κόλλησα στη ζωή κάποιου άλλου που όμως δεν ήμουν εγώ. Εν ολίγοις "φορτώθηκα" εγώ, οι ανασφάλειές μου και οι εμμονές μου σε κάποιον που δεν είχε ούτε τις εμπειρίες , ούτε μάλλον τη διάθεση να τα ανεχτεί.
Μόλις είδα ότι κουράζω και βαραίνω την κατάσταση ,τραβήχτηκα και πάλι πίσω από όλους και απ' όλα και ξαναβρέθηκα μόνη μου απέναντι από τα προβλήματά μου. Δε φταίει σε τίποτα ο άλλος, φίλος ή συγγενής, να του φορτώνεις αυτό που εσύ δεν μπορείς να σηκώσεις.
Μερικές φορές ξαναβρίσκω τον παλιό μου εαυτό και φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν . Να τώρα καταπιάστηκα με το λεύκωμα ευχών του γάμου μιας συναδέλφισσας, με την οποία δεν μπορώ να πω ότι έχω κολλητές σχέσεις. Γιατί το έκανα; Γιατί μου αρέσει να φτιάχνω πράγματα που θα κάνουν τους άλλους να χαίρονται. Μπορεί και από εγωισμό και αυτοπροβολή. Δεν ξέρω, πάντως για μερικές μέρες είχα να ασχοληθώ με κάτι εκτός από φάρμακα, ενέσεις και φαρμακεία. Αφήστε που φτιάξαμε και καρυδόμελα σε βαζάκια στο σχολείο και φυσικά κουβάλησα κι άλλες να με βοηθήσουν. Τελικά καλά λέει η Εύη :" Εσύ έχεις την ιδέα και μετά βάζεις τους άλλους και δουλεύουν"
Βέβαια έκοψα μόνη μου 600 στρογγυλά καλυμματάκια για τα μέλια , αλλά τη βαριά δουλειά, δηλαδή το γέμισμα την έκαναν άλλες , οι οποίες με σιχτίριζαν γιατί το μέλι δεν έπεφτε και χρειάστηκε να το ζεστάνουν με κανάτες ,λεκάνες κι όλα τα σχετικά, ενώ εγώ ήμουν στο ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού με την τάξη μου. Τέλος πάντων τι θάχουν να θυμούνται από μένα όταν θα αποσυρθώ; Τις ωραίες ιδέες μου!
Τελικά μέσα ΄σε όλη την καντίφλα των ημερών , βγήκα λίγο στην επιφάνεια να πάρω μια ανάσα και να ξαναβουτήξω. Μακάρι ο αγιασμός των νερών να μου δώσει κι άλλες αναδύσεις.
Καληνύχτα